Moja wieś

Mieszkać na wsi, to wdychać naturę,
Czuć ją sercem i umysłem ogarniać,
Nie trzeba być doświadczonym człowiekiem,
Aby szczęściu zwierząt sprostać.
     
Mieszkać na wsi, to żyć na dworze,
Czy deszcz, czy upał, pracy nie ubywa,
Lecz nic tak nie cieszy, jak piski kurczaczka,
Który podśpiewując pobiera ziarenka.

Kaczuszka z małymi podskubuje trawkę,
By móc ją rozdrobnić na maleńkie kawałki,
Perliczki podfruwając sprawdzają otoczenie,
W przypadku zagrożenia podnoszą rozgłos.

Wieś cieszy się spokojem, choć ciężko też bywa,
Kombajn w remoncie nie przyniesie dochodu,
Położone zboże czasem szybciej się wykłosi,
Jak to w życiu i radość i straty bywają.

Tutaj budzi cię śpiew koguta i gruchot gołębi,
Na najwyższym szczeblu zwiastuje pogodę,
Piejący na ziemi głosi zmianę w powietrzu,
Nisko szybująca jaskółka, deszcz przyniesie.

Na wsi myjący się kot zapowiada gościa,
Grupka wróbelków zwiastuje dobre plony,
Skoszona łąka sąsiada Jehowy, deszcz,
A mnie swędzący z lewej strony nos, na miłość.

Wiejskie życie ma swoje uroki i przesądy,
Nie sprzedawaj zza progu, bo straty będą,
Nie chwal zwierzęcia, bo padnie, gdy wyjdziesz,
Ja mieszkam na wsi, bo tam inaczej się żyje. 25.07.2018