Tylko on-¢zęść 3

¢zęść 3  
~ρяzуѕzłσść~
•po 3 latach, pod Warszawą u Natalii•
-Dzisiaj są Twoje urodziny! Ale Ty jesteś stara... już 18 lat- mówi jej Przemek, młodszy brat Natalii.
-Oj zamknij się. Ty też taki młody już nie jesteś. Przecież 14lat, prawie dorosły- śmieje się blondynka.
-Nie śmiej się ze mnie, bo nie dostaniesz prezentu!- obraził się mały.
-Hm? Prezentu? Co Ty wykombinowałeś?
-Idź do pokoju i się ogarnij zaraz wracam- uśmiechnął się słodko i wybiegł z domu.  
Jubilatka przebrała się w sukienkę nie zwracając uwagi na to z kim jej młodszy brat idzie do domu. Czesała akurat włosy kiedy nastolatek wszedł do pokoju.
-Gotiwa? Zakryj oczy- podał jej apaszkę.
-Okok, ufam Ci.
Złapała młodszego brata za ramię a ten zaprowadził ją do pokoju obok. Gdy się zatrzymali Natalia odkryła oczy i zobaczyła swojego chłopaka który klęczał z bukietem róż w jednej ręcę podczas, gdy w drugiej miał opakowanie z pierścionkiem.
-Michał?! Ale.. co?! Co wy wykombinowaliście?!- zakryła twarz czując piekące łzy.
-Nie płacz i proszę podaj mi rękę- wykonała jego polecenie patrząc na niego pytająco.- Naprawdę Cię kocham. I chcę zbudować z Tobą lepszą, bo naszą przyszłości. Natalia wyjdziesz za mnie?
-Jesteście głupi!- rzuciła się mu na szyję rozpłakując się po całości.- Jasne, że tak! Tak bardzo Cię kocham...
Założył jej pierścionek po czym zbiegła się cała rodzina zdziwiona tą sytuacją. Okazało się, że każdy był w to zamieszany. Jej narzeczony miał już jej najpotrzebniejsze rzeczy w samochodzie uzgadniając wcześniej z jej mamą, że blondynka się z nim przeprowadzi do Warszawy a on będzie o nią dbał. Po 3latach urodziło im się cudowne maleństwo a kolejne 3lata później kolejne. Mieli teraz przecudownego synka i córeczkę. Wszystko poszło po ich myśli i było cudownie.
тнє єи∂