Nie zostawiaj mnie..

Moje życie? Tylko modlić, się aby nic się nie stało.. Jestem Carli, mam 17 lat, za 5 dni mam urodziny. Mam chłopaka, poznałam go w moje 15 urodziny, po miesiącu zapytał się mnie czy będę jego dziewczyną, zgodziłam się, jest ode mnie starszy o rok, dobrze się rozumiemy, rzadko kiedy się kłócimy, chociaż nieraz są takie dni, że jak się pokłócimy do nie odzywamy się do siebie kilka dni..
- Carli wstawaj, chyba, że chcesz się spóźnić do szkoły. Moja kochana mama, wie kiedy wejść..
- Już wstaję, mówię to i robię, zabieram z szafki jasne dżinsy z dziurami i białą lekko zwiewną bluzkę z ozdobami. W łazience biorę szybki zimny prysznic, myje zęby ubieram ciuchy i wychodzę, biorę torbę i schodzę na dół. Wchodzę do kuchni, przy stole siedzi mama i mój kochany braciszek, ma tyle samo lat co ja, ale rzadko się z nim kłócę, jest dla mnie jak przyjaciółka, zawsze się mu zwierzam. Taty jak zwykle nie ma, jest w pracy.
- Cześć Karol! podchodzę do niego i całuje w policzek.
***  
Jestem przed szkołą, widzę tam Mikołaja, mojego chłopaka, idę w jego stronę,  
- Heej, mówię z uśmiechem, on nie zostaje mi dłużny i oddaje uśmiech
- Cześć księżniczko, wyspałaś się?
- Właściwie to nie..
- Trudno, idziemy dziś do kina, mówi to i całuje mnie, ja oddaje pocałunki. Odrywam się od niego niechętnie, ale dzwoni dzwonek na lekcje
- Do zobaczenia! Krzyczę do niego, ostatni raz go całuję i odchodzę słyszę tylko jak krzyczy Do Zobaczenia Księżniczko.
***  
Wychodzę ze szkoły, nie widzę Mikołaja, więc kieruje się w stronę ławek, czuję kogoś ręce na moich biodrach, odwracam się i w tym momencie Mikołaj mnie całuje
- Chciałaś mi uciec?
- Ja? Nie haha
- Tęskniłem za tobą
- Ja za tobą też, to co idziemy?
- Jedziemy, jestem samochodem  
- A no tak, zapomniałam, że masz prawo jazdy.
***
Wchodzę do domu, jest po 23. Biorę z pokoju piżamę i kieruje się do łazienki, biorę prysznic, myję zęby i wychodzę. Nie chce mi się jeść, bo jadłam na mieście z Mikim.
Jak miło, już wtorek a w piątek moje urodziny! Myślę sobie i od razu na mojej twarzy pojawia się uśmiech.
***
*Mikołaj*
Otwieram oczy i pierwsze co, to sprawdzam czy to na pewno dziś, tak to dziś piątek, mojej księżniczki urodziny. Mam już wszystko przygotowane. Planuje oświadczyć się jej nad jeziorkiem, gdzie się poznaliśmy.
***  
Jesteśmy już obydwoje po lekcjach, a jej ciągle nie ma dzwonię do niej
- Gdzie jesteś?
- W sklepie, zaraz przyjdę, czekaj na mnie przed szkołą
- Okey, czekam, kocham cię Księżniczko
- Ja ciebie też, mój książę.
Na przeciwko szkoły jest sklep widzę właśnie, że wychodzi, zobaczyła mnie,  
*Carli*
Nie mogę doczekać się, jak go przytulę. Biegnę w jego stronę, jestem już prawie na końcu pasów, gdy nagle czuję ból i ciemność
*Mikołaj*
Biegnę do niej szybko, dzwonie po pogotowie. Nie rusza się, boje się, jak coś jej się stanie, to nie wybaczę sobie tego! Jestem w szpitalu dzwonie po jej rodziców. Po dziesięciu minutach są razem z Karolem, mi łzy same lecą, chce zapanować, ale nie mogę. Jest w śpiączce, nie oddycha sama, jest podłączona do respiratora. Wchodzę do niej
*Carli*
Widzę Mikołaja i siebie też
- Proszę nie zostawiaj mnie..
- Nie zostawię cię, mówię ale on chyba mnie nie słyszy..
- Carli, ja miałem dla ciebie niespodziankę, tak bardzo chce żeby to się spełniło, proszę, nie odchodź
- Mikołaj, nie odejdę
- Kocham cię moja mała księżniczko..
- Ja ciebie też Miki
*Mikołaj*
Czułem się tam, dziwnie nie wiem czemu, czułem jakby ktoś mnie obserwował. A może Carli tam była, widziała mnie, słyszała.
***
Jutro minie rok, jak Carli miała wypadek, odwiedzam ją co dwa dni, nieraz co trzy, mam teraz dużo nauki, a do tego pracuje, wziąłem pożyczkę i kupiłem mieszkanie. Wchodzę do szpitala, jak co dzień witam się z personelem i wchodzę do mojej księżniczki
- Księżniczko, jutro twoje 19 urodziny i prawie cztery lata odkąd jesteśmy razem. Nie obchodziłaś swoich 18 urodzin, więc 19 musisz, proszę, wróć do mnie.
*Carli*
Widzę go, dotyka mojego ciała, czuję go, widzę siebie i jego, tak bardzo chciałabym wrócić, móc być z nim, ale nie umie, nie potrafię, Karol przychodzi do mnie codziennie, moi rodzice jak mają czas przychodzą. Nie wiem co muszę zrobić, aby teraz się obudzić. Wszystko znika widzę ciemność, teraz jasność, coraz bardziej razi, widzę moją kochaną babcie, która zmarła kilka lat temu. Podchodzę do niej, przytulam ją.
- Babciu, co muszę zrobić, aby być w swoim ciele?
- Musisz chcieć
- Ale ja chce
- Widocznie, coś cię tu zatrzymuje, czegoś nie chcesz stracić
- Babciu ja na prawdę się staram, ale nie daje rady  
- Nie poddawaj się, widocznie nie starasz się dla siebie
- Ja chce tam być koło Mikołaja, Karola.
- Właśnie a ty?
- Co ja?
- O sobie musisz też myśleć, uwierz w siebie.
- Dziękuję, kocham cię babciu.
- Ja ciebie też, jutro chcę zobaczyć cię w łóżku uśmiechniętą
- Odwiedzisz mnie?
- Jestem u ciebie codziennie, nie widzisz mnie, no nieraz może widzisz
- T-to ty byłaś tą panią, co była u mnie?
- Tak, przytulam moją babcie ostatni raz, i wszystko znika. Pojawiam się znowu w szpitalu, nie w swoim ciele, nadal jestem duchem..
- Cześć Carli, dziś są twoje 19 urodziny. Carli skup się...
*Mikołaj*
Jesteśmy tu już godzinę. Rodzice Carli musieli jechać do pracy, bo coś się stało, Karol źle się poczuł i pojechał do domu. Trzymałem moją, mała księżniczkę za rękę, poczułem jakby ruszyła nią, ale musiało mi się wydawać. Usłyszałem ciche moje imię. Spojrzałem z nadzieją w oczach na Carli, miała otworzone oczy
- Carli, kochanie
- Mikołaj... ja przepraszam, mówiła do mnie zachrypniętym głosem
- Księżniczko nie przepraszaj, pobiegłem szybko do lekarza, on wbiegł, ale powiedział, że to cud, że się obudziła.
***
Oświadczyłem się Carli, od razu jak wyszła ze szpitala, czyli po tygodniu. Minęły już cztery lata od tego zdarzenia. Ślub mieliśmy miesiąc po oświadczynach. Mamy córkę i syna mają roczek, nazwaliśmy ich Patrycja i Patryk, Carli się uparła na te imiona. Kocham, moją księżniczkę i moje małe szkraby najmocniej na świecie!...