"Dawny przyjaciel z piaskownicy cz. 6"

Wstałam z wielkim dołem i od razu zmieniłam poszewkę od poduszki. Nie miałam chęci z nikim rozmawiać. Już wychodziłam z domu na poranne bieganie kiedy zobaczyłam na wycieraczce świeże i pięknie pachnące róże było ich chyba z dwadzieścia. Zauważyłam także karteczkę doczepioną do jednego z kwiatka: PRZEPRASZAM I PROSZĘ POROZMAWIAJMY! W sumie to moją pierwszą reakcją był uśmiech. Zaniosłam kwiaty do domu i wsadziłam je do wazonu. Piękne czerwone nie mogłam się napatrzeć!

Skończyłam biegać i wchodziłam na piąte piętro kiedy zobaczyłam Alkę pukającą do drzwi Kacpra postanowiłam zostać na czwartym piętrze i przyjrzeć się sprawie. Otworzył je ona od razu chciała go przytulić lecz on ją odepchnął.

-hej jakoś wczoraj gdy się całowaliśmy nie byłeś taki chłodny –powiedziała Alka.
- my się nie całowaliśmy tylko ty mnie całowałaś –słyszałam że był wściekły.
-chyba ci się podobało skoro mnie nie odepchnąłeś !
-wiem i to był wielki błąd. Zraniłem przez to kogoś na kim bardzo mi zależało –posmutniał.
- mówisz o tej Magdzie ? Daj spokój ona nie jest ciebie warta. Może i jest ładna, ale na pewno w główce ma mało –powiedziała lekko się śmiejąc.
- nie mów tak o niej. Ja ją kocham!

Kiedy to usłyszałam wbiegłam na piąte piętro i zaczęłam otwierać drzwi do mieszkanka babci. Popatrzyłam na Kacpra lekko się uśmiechając. Widać że był zaskoczony. Usłyszałam tylko jego szept.

-Magda- weszłam do domku i po chwili dało się słyszeć trzaśnięcie drzwi obok. Ta reakcja Kacpra bardzo mi się spodobała. Po chwili napisał do mnie: SPOTKASZ SIĘ ZE MNĄ?  
Odpowiedziałam: DOBRZE.
DZIĘKUJE. KAWIARNIA ZARAZ OBOK BLOKU ZA 10 MIN. PASUJE?
TAK.

Wzięłam szybki prysznic i lekko się pomalowałam. Wyszłam w kremowych spodniach i nowej koszulce na ramiączkach. Weszłam do kawiarni i zauważyłam, że siedzi tam bardzo dużo mężczyzn mniej więcej w moim wieku. Patrzyli się na mnie uśmiechając, odwzajemniłam uśmiechy. Kacper już siedział przy stoliku tam gdzie kiedyś wybrałam to miejsce. Podeszłam, a on wstał i usiadł w tym momencie kiedy sama usiadłam.

-na początek chciałbym cię najmocniej przeprosić. To było tak głupie, że sam nie mogę sobie tego wybaczyć –powiedział to patrząc mi w oczy.
-może nie wyglądam, ale jestem bardzo wrażliwa. W sumie to jeden pocałunek, a poczułam się jakbyś wbił mi nóż w serce.. –łzy napłynęły mi do oczu.

Wstał z krzesła podszedł bliżej mnie, kucnął i wziął moją rękę w swoje dłonie lekko ją całując.

-proszę nie płacz przez moją głupotę. Mam coś dla ciebie- z kieszonki wyjął mały prezencik.
-dziękuje –nie mogłam się powstrzymać i otworzyłam pakuneczek.

Był w nim złoty naszyjnik z literkami składającymi KOCHAM CIĘ.

-Madziu ja cię kocham ! –prawie co to krzyknął.
- ja też cię kocham, ale mam nadzieje, że więcej mnie tak nie okłamiesz? –zapytałam.
-nigdy w życiu- wstałam, a on podniósł mnie i mocno przytulił.

Mieliśmy już wychodzić kiedy po drodze jakiś chłopak do mnie zagadał.

-jeśli będziesz miała go dość to zadzwoń do mnie- i podał mi karteczkę z numerem telefonu. Oddałam mu go od razu, bo widziałam wzrok Kacpra jakim piorunował chłopaka.
-mam nadzieję, że się nie przyda –po tym zdarzeniu wyszliśmy z kawiarni.
-chciałbym ci pokazać jak skończyłem twój rysunek-powiedział biorąc mnie za rękę.
-super nie mogę się doczekać!

Wchodziliśmy na piąte piętro. Usłyszałam że ktoś tam jest i nie myliłam się.

-Kacper no nareszcie jesteś, ile mam na ciebie czekać-powiedziała Alka.
- daj mi spokój. Mam cię już dość.- zaczął otwierać kluczem drzwi do mieszkania.  

Widziałam że nie była zadowolona. Chciałam jak najszybciej znaleźć się w mieszkaniu i poczuć bezpiecznie.

-wiesz co Kacper teraz nikt już nie będzie nam przeszkadzał-po tych słowach odwróciła się do mnie. Z wielką siłą zepchnęła mnie ze schodów. W sumie dalej nic nie pamiętam bo w tym momencie wszystko się rozmazało. Bardzo bolała mnie głowa i noga. Chyba zemdlałam…