Mikołaj 7

- Obciągniesz im pyty?! Wpuścisz ich ogromne, futrzaste kutasy do swojej ciasnej kuciapy?  
Jak w transie, pragnąc być uległą, zgadzałam się na pełne posłuszeństwo.  
- No to się pomyliłaś. Prezentów mam dla ciebie wiele. I znacznie cenniejszych!  
- Ojej! - moje myśli błądziły. "Może drogie suknie? futro?! Biżuteria???"  
Nadstawiłam tyłka jeszcze wdzięczniej.  
- Jestem twoja święty Mikołaju... Maltretuj mnie... zrób z moją kuciapką, co tylko zechcesz...  
Pastorał świętego jakby napęczniał.  
- No to zgaduj dzieweczko, co mam dla ciebie?  
- Futro? - zapytałam nieśmiało.  
- Futro, to będzie jutro! - zarechotał Mikołaj wpychając łapy pod bluzeczkę i przez czerwony biustonosz macając piersi.  
- Powiedziałaś, że mogę zrobić z twoją piczą co zechcę, więc robię!  
Poczułam, że począł pompować we mnie morze nasienia.  
- Ten prezent, to drogocenna biała, jak śnieg i moja broda, życiodajna substancja. Najlepszy prezent, dla takiej, zgrywającej cnotę, dziewuchy!  
- O Boże! - krzyczałam przerażona. Nie tylko perspektywą zbrzuchacenia mnie, ale i hektolitrami spermy wlewającymi się do mojej pochwy. Wydawało mi się, że jest tego wielka beczka.  
- Ach ja biedna... co będzie, gdy zrobisz ze mnie mamusię?!!!  
- Ho ho ho! - zahuczał Mikołaj. Będziesz miała małego Mikołajka! Ho ho ho! Ha ha ha!  
Stała się rzecz dziwna. Zaczęłam w mgnieniu oka nabierać brzuszka. Najpierw wydął bluzeczkę. Potem stał się sporym brzuchem, wreszcie bębnem jak w 9-tym miesiącu bliźniaczej ciąży! Ale o dziwo, nie przestawał rosnąć! Wkrótce byłam nadmuchana jak bożonarodzeniowa bombka!  
- Boże! Co ludzie powiedzą, jak wyjdę taka na pasterkę? Ja... nauczycielka o tak nieskalanej reputacji... w całej wsi będą się głowić, kto mi to zrobił... kto mnie tak nadmuchał...?  
- Ale to jeszcze nie koniec! Teraz czas na moje wyposzczone elfy! Bierzcie się za tą dziewuchę! Pokażcie jej, gdzie zimują… elfy!