"Studying Boy" ~ Rozdział 1

- Hope wstań w końcu!- krzyczy zdesperowana Emily.
- Mamo... Jeszcze 5 minut.- mówię śpiącym głosem.
- O nie, za 30 minut jest rozpoczęcie!- gdy tylko to usłyszałam jak poparzona wstałam z łóżka.
- Co jak to?! Czemu mnie wcześniej nie obudziłaś?- mówię zaspanym głosem.
- Ja cię nie obudziłam? To ty zawsze śpisz jak zabita! Pospiesz się,  ja ci coś do jedzenia naszykuje!- krzyczy i zanim zdążę coś powiedzieć ona znika za drzwiami mojego pokoju.  Od miesiąca mieszkamy razem w akademiku. Będziemy studiować w tym samym miejscu z czego jestem naprawdę zadowolona! Jednak najlepsze jest to, że Luis też tu studiuje! Od czasu obozu mega się zaprzyjaźniliśmy. Zazwyczaj spotykamy się całą paczką, czyli ja, Em, Jacob, Luis, Luck, Derek, Iris, i Ann. Niestety... Na tych spotkaniach pojawia się także ten idiota.. I już wszyscy wiedzą o kogo chodzi. Jack. Na myśl o nim, aż mnie otrząsło. Pomyśleć, że chciałam mu wyznać miłość. Od początku wiedziałam, że to zwykły kobieciarz, idiota, debil i długo by tu wymieniać. Od tamtego "zdarzenia" nienawidzę go za to, że mnie oszukiwał. Od tych dwóch lat nie mam z nim żadnego kontaktu i jestem zadowolona, gdyż nie wchodzimy sobie w drogę. Dobra koniec tych myśli. Czas się zbierać. Ubrałam na siebie czarną, skórzaną, rozkloszowaną spódniczkę do tego koronkową, białą koszule z trzy czwartym rękawem i moje czarne szpilki. Po chwili przeglądania się w lustrze zeszłam na dół. Zobaczyłam Em, która krzątała się po kuchni. Wyglądała świetnie. Miała na sobie czarną sukienkę rozkloszowaną u dołu i jak ja czarne szpilki. Nagle do moich nozdrzy dotarł ten wspaniały zapach.

- Naleśniki!- krzyknęłam podekscytowana i przytuliłam ją.
- Ejej spokojnie już ci nakładam.- zaśmiała się i nałożyła mi na talerz naleśniki z nutellą.
- Wiesz, że cię uwielbiam!- pisnęłam napychając buzie jedzeniem.
- Wiem, wiem, ale się pospiesz bo spóźnimy się na autobus!- powiedziała i czekała na mnie.

Po chwili byłam już gotowa. Zamknęłyśmy mieszkanie i pobiegłyśmy na przystanek autobusowy. Do szkoły nie mamy aż tak daleko, bo to jakieś 20 minut spacerku, ale się spieszymy, a na dodatek i tak będziemy pewnie spóźnione. Gdy w końcu dotarłyśmy na miejsce dalej byłam w lekkim szoku. Ten budynek jest taki wielki, że na stówę przez pierwszy miesiąc zgubie się tu ze 40 razy. Wchodząc zauważyłyśmy grupkę chłopaków i dziewczyn, lepiej je nazwać chyba zwykłymi plastikami, które coś, albo kogoś otaczały. Przechodząc koło nich usłyszałyśmy gwizdy chłopaków i mordercze spojrzenia tych dziewczyn. Nie powiem zapowiada się ciekawie. Ze spokojem weszłyśmy na sale zajmując dwa miejsca na końcu, na szczęście dyrektor skończył to swoje "krótkie" przemówienie i zaczął czytać, w której sali jaka klasa się spotyka. Dobrze, że wczoraj z Em sprawdziłyśmy do, której klasy chodzimy.  

Po godzinnym przemówieniu dyrektora, nareszcie mogliśmy odejść do przeznaczonej klasy. Wychodząc wpadłam na kogoś, byłam tym trochę wkurzona, ale jak zobaczyłam kto to jest to zaczęłam piszczeć i go przytulać. To był Luis.  

- Hope, uspokój się trochę.- zaśmiał się i mnie mocno przytulił.
- Ej, a ja?!- powiedziała zdenerwowana Emily i po chwili się razem we trójkę przytulaliśmy.
- Do której klasy macie iść?- zapytał Luis.
- Do 305, a ty? zapytałam.
- Super czyli mamy na przeciwko, ja mam w 307. No to chodźmy.- uśmiechnął się kładąc ręce na naszych ramionach i razem w super humorze poszliśmy do klas.


- Nareszcie.- powiedziałam do Em.- Oni się tyle zawsze nagadają, a i tak nikt ich nie słucha.- mruknęłam.
- Przesadzasz.- odpowiedziała mi.
- Przesadzam? Ty sama nie słuchałaś, bo myślałaś o..- i nie zdążyłam dokończyć, bo po raz drugi na kogoś wpadłam. Pierwsze wrażenie zawsze ok.
- Przeprasz.. Ty?!