Prawdziwa historia.

Kamila miała 15 lat i przychodziła przez park ubrana w bluske leginsy i trampki. Marcin siedząc na lawce nie mógł oderwać od niej wzroku. (On był o rok starszy od niej. Oboje chodzą do tej samej szkoły.) Usiadła na ławce na przeciwko i zaczęła płakać. Podszedł i powiedział: "Hej. Co się stało? Dlaczego płaczesz?". Odwrociła twarz w jego stronę i zamknęła oczy. Marcin przysunął się do niej i objął czułym uściskiem. Po niedługim czasie znów zapytał: "Co się stało? ". Odpowiedziała: "Koleżanka z klasy powiedziała że nie jestem warta niczyich starań." Marcin powiedział: "Jesteś warta". Przytulał ją czule i próbował udowodnić że jej się podoba. Zapytał : "Jeśli chcesz to możemy pójść do mnie i ïporozmawiać, poznać się lepiej." Kiwneła głową i poszli. On ją dalej obejmował i ocierał łzy. Weszli do środka i usiedli u niego w pokoju. On ją objął i położył rękę na jej kolanie pocieszając. Odsunęła się od niego. Zapytał : "Co się dzieje?". Patrzyła na niego ze strachem w oczach. Kleknął przed nią i powiedział : "Nie bój się. Kocham Cię", mówiąc to włożył rękę w jej czarne jak wrona włosy. Patrzył w jej zielone oczy, zbliżył się i zaczął całować w usta. Byla przerażona ale podobało się jej i zaczęła odwzajemniać pocałunki. Zaczął ją kłaść na łóżko nadal całując. Odwzajemniała jego pocałunki pragnąc żeby nie kończył. Ręką zaczął z włosów zjeżdżać po szyji w dół.  
Ciąg dalszy nastąpi.