Miłość i na boisku znajdzie Cię ! cz.5

Zbliżał się wieczór. Justyna coraz bardziej żałowała, że zgodziła się na to spotkanie. Z jednej strony chciała wysłuchać jego wyjaśnień ale z drugiej bała się, że znów będzie cierpieć.
- Jesteś pewna, że chcesz iść ? - spytała Martyna  
- Niczego już nie jestem pewna - odparła smutnym głosem Justyna  
- To dopiero pierwszy tydzień obozu a tu już taka akcja, ciekawe co będzie na koniec - Martyna próbowała rozśmieszyć przyjaciółkę.  
Dziewczyny oglądały telewizje, rozmawiały. W końcu przyszedł Rafał.  
- Jest Justyna ? - spytał gdy Martyna otworzyła mu drzwi  
- Jest - odpowiedziała chłodno  
Dziewczyna wyszła z pokoju i razem z Rafałem wyszła z hotelu, szli bez słowa aż do samej plaży.  
- Będziemy tak milczeć? - zaczęła Justyna
- Nie. Martyna pokłóciła się z Marcinem ? Bo chodzi jakiś zdenerwowany - zapytał  
- Nic mi nie mówiła ale z tego co wiem nie mieliśmy rozmawiać o ich związku  
- Posłuchaj to nie jest tak jak Ty myślisz
- Nie, to powiedz mi jak jest - powiedziała, czując, że znów ma ochotę płakać. Starała się jednak powstrzymać łzy.  
- Jaaa, Karolinaa znaczy to skomplikowane - chłopak sam nie widział jak ma to wytłumaczyć, bał się, że jego słowa mogą zostać źle zrozumiane.
- Nie chcesz to nie mów, szkoda mojego czasu - Justyna chciała odejść  
- Zostań proszę. Już tłumaczę... To prawda. Ja i Karolina byliśmy razem.  
- Byliście czy jesteście bo to spora różnica - przerwała
- Byliśmy  
- To dlaczego ona uważa, że jesteście ?! Dziewczyny nie bez powodu ustawiają zdjęcia chłopaków na tapecie telefonu. Masz mnie za debila ? Nie potrafisz sobie wyobrazić jak się poczułam gdy to zobaczyłam. Chłopak, który jeszcze przed chwilą wmawiał mi, że jestem dla niego ważna jest teraz na wyświetlaczu innej dziewczyny i na dodatek ona oznajmia mi, że są razem od 3 miesięcy !!- Justyna krzyczała przez łzy  
- Nie jestem z Karoliną. - krzyknął patrząc Justynie w oczy  
- To dlaczego ona...     
- Bo nie potrafi zrozumieć - przerwał  
- Czego ? - zapytała  
- Tego, że to Ciebie kocham - odparł prawie szeptem
Zapadła chwilowa cisza, do Justyny powoli docierały słowa chłopaka ale nie chciała a raczej bała się w nie uwierzyć.  
- Nic już z tego nie rozumiem - powiedziała siadając na piasku  
- Ja i Karolina byliśmy parą 3 miesiące, niby między nami było ok, ale nic do niej nie czułem. Była dla mnie zwykła koleżanką z którą spędzałem po prostu więcej czasu. Próbowałem sobie wmówić, że ją kocham. Każde spotkanie z nią było dla mnie przymusem, nie wiem dlaczego to robiłem. Może z przyzwyczajenia. Może dlatego, że nie chciałem być sam. Nie mam pojęcia. Ona nic dla mnie nie znaczyła. Była jak przyjaciółka, różniła się od reszty dziewczyn tylko spacerami za rękę. Nie potrafiłem tego skończyć, myślałem, ze tak ma być. W końcu każdy związek ma lepsze i gorsze dni. Tylko w naszym były same gorsze, przynajmniej z tak to wyglądało z mojej strony. Ona nigdy nie słuchała co do niej mówię, liczyło się tylko jej zdanie. Coraz częściej się kłóciliśmy.  
Pamiętasz jak się poznaliśmy ?
- Tak - odparła
- Tamtego dnia zrozumiałem, że mój związek z nią nie ma sensu. Może mnie wyśmiejesz ale gdy Cię pierwszy raz zobaczyłem i porozmawialiśmy chwilę... Pierwszy raz się tak poczułem, zaimponowałaś mi swoją pewnością siebie, otwartością na ludzi, poczuciem humoru. Byłaś totalnym przeciwieństwem Karoliny, słuchałaś mnie. Pożyczyłaś mi telefon chociaż prawie mnie nie znałaś. Od samego początku coś do Ciebie poczułem, pierwszy raz w życiu zupełnie obca dziewczyna tak zawróciła mi w głowie.  

Justyna słuchała Rafała starała się zrozumieć jego tok myślenia. Z jednej strony bała się uwierzyć w jego słowa z drugiej nie widziała powodu dla którego miałby to wszystko wymyślić. Bała się zaufać. Nie chciała znów cierpieć i płakać.
- Czekałem na każdy wspólny trening miałem nadzieję, że uda mi się z Tobą choć chwilę porozmawiać. Wtedy na finale czułem się jak w niebie, rozmawialiśmy, w mojej bluzie wyglądałaś tak uroczo. Ta chwila mogłaby dla mnie trwać wieczne. Czułem się tak cholernie szczęśliwy, wiedziałem, że dla Ciebie jestem tylko znajomym z boiska. Gdy po finale graliśmy razem na tym boisku treningowym, jak próbowałaś zabrać mi piłkę. Nie jesteś w stanie wyobrazić sobie jak wielkie szczęście sprawiałaś mi samą swoją obecnością.  
- Ale to nie zmienia faktu, że Karolina uważa Cię za swojego chłopaka.
- Też tego nie rozumiem ale ona nie chce nawet ze mną porozmawiać. Na prawdę nie zauważyłaś, że ja z nią nawet nie zamieniłem słowa od początku obozu ? Gdyby była moją dziewczyną to raczej spędzałbym z nią każdą wolną chwilę, nic mnie z nią nie łączy.  
Justyna zdała sobie sprawę, że Rafał faktycznie większość tych paru dni obozu spędzał albo z nią albo z chłopakami. Nie zauważyła, żeby choć raz poświęcił chwilę swojej uwagi Karolinie.  
- Zrozum nic mnie z nie łączy - dokończył Rafał.
Justyna nie wiedziała co myśleć, poczuła ogromną ulgę i strach jednocześnie. Bała się zaufać ale wiedziała, że Rafał nie jest jej obojętny. Siedziała na piasku, nie odpowiedziała nic, wpatrywała się tylko w morskie fale.  
- Nie wierzysz mi - powiedział - Rozumiem... chociaż nie ! Nie rozumiem. Masz mnie za tak wielkiego kretyna ? Myślisz, że mógłbym cię okłamać ? Jesteś w błędzie nie dałbym rady. Za bardzo Cię kocham. Mam nadzieję, że w końcu to do Ciebie dotrze... Powinniśmy wracać.
Dziewczyna nadal siedziała bez słowa.  
- Chcesz tu zostać ? - zapytał
Justyna dalej wpatrywała się w morze.
- Ok. Zostawię Cię samą... skoro tego chcesz.
Odszedł zaledwie parę kroków. Gdy dziewczyna wstała i otrzepała się z piasku.  
- Rafał - zawołała
- Co ? Wracasz jednak ? - zapytał  
- Nie  
- Więc mam tu zostać z Tobą ?
- Nie  
- To o co chodzi ? - zapytał podchodząc do niej.
- Kocham Cię, tylko to chciałam powiedzieć. Teraz możesz wracać.
- O nie. Teraz to ja już nigdzie bez Ciebie nie pójdę.  
Powiedział i mocno przytulił Justynę.  
- Nie chce już więcej przez Ciebie płakać - powiedziała
- Obiecuję, że przy mnie nie będziesz miała powodów do płaczu. Jesteś dla mnie najważniejsza.
Stali tak chwilę patrząc sobie w oczy.  
Czas zatrzymał się w miejscu. Powinni wracać. Oboje byli tak bardzo szczęśliwi.  
- Nie zdążymy na noc filmową jak teraz nie pójdziemy. Chodź - powiedziała
- Z tobą mogę iść wszędzie - odparł i pocałował ją.
Wrócili do hotelu, Justyna opowiedziała wszystko Martynie i razem zeszły na dół. Rafała i Marcina jeszcze nie było. Usiadły na materacach i próbowały zorientować się o co chodzi w filmie.  
W pewnym momencie Justyna poczuła jak ktoś ją obejmuje, dostała całusa. To Rafał usiadł za nią tak by mogła się na nim oprzeć.  
- Gdzie masz Marcina? - zapytał  
- Nie wiem pewnie za chwilę przyjdzie albo będzie siedział w pokoju - odparła Martyna
- Nie martw się poszedł tylko do sklepu, przyjdzie
- Ty nie chciałeś iść z nim ? - zdziwiła się Martyna  
- no coś ty. Niczego więcej mi nie trzeba. Mój największy skarb trzymam właśnie w ramionach.
Justyna uśmiechnęła się do Martyny, wtulając się w Rafała.  
- Justyna... - powiedział  
-co ?  
- wiesz, że Cię kocham ? - zapytał
- Wiem. Też Cię kocham - odpowiedziała
- Rzygam tęczą - powiedział Marcin - Przyniosłem piwo. Podał Martynie i Justynie. Stary chcesz ?- zapytał Rafała
- Mogę ? - zapytał Rafał patrząc na Justynę  
- Pewnie, dlaczego w ogóle pytasz ?
- Wolę zapytać  
Cała czwórka zaczęła oglądać filmy, dziewczyny przytulone do chłopaków czuły się wspaniale. Jednak Justyna była bardzo ciekawa jutrzejszego treningu a raczej reakcji Karoliny...



~ w oczekiwaniu na miłość

Przepraszam, że tak długo kazałam czekać na kolejną część ale wyjechałam ) Życzę wszystkim udanych wakacji, imprez i oczywiście dużo miłości ! <3