Bal

Kacper.
-Czego mi brakuje? Co masz ty i inne dziewczyny, czego nie mam ja?-spytała po raz setny Jolka swoją przyjaciółkę Age.
-Ty znowu o tym?! Już ci chyba tysiąc razy powtarzałam, że nie wiem. Z resztą kiedyś Jacek się tobą interesował...
-Wiesz, że go nie lubię. Poza tym on jest obrzydliwy pod względem wyglądu i charakteru.
-Ale zawsze coś.
-Nie dokuczaj mi. Głupia jesteś.
-Dlaczego?
-Nie wiem, poza tym ty możesz mieć każdego. Z resztą Majka i Kaśka też, tyle, że z nich straszne pustaki są.  
-W tym jednym akurat masz rację. Wiesz, że Robert zaprosił mnie na bal?! Za tydzień zaczynają się próby poloneza, więc lepiej sobie kogoś znajdź.
-Jasne. Muszę już iść. Cześć do jutra.
-Pa.
Kiedy Jolka weszła do swojego pokoju padła na łóżko i rozpłakała się.  
Następnego dnia w szkole, kiedy dziewczyna zmieniała buty podszedł do niej Kacper, chłopak o pięknych zielonych oczach.  
-Cześć-powiedział
-Hej-odpowiedziała zdziwiona Jolka.
-Co u ciebie?
-Mhm... Dobrze, a co ma być?
-Zastanawiałem się, czy eee... no ten..., wiesz... może... ehm
-Tak?
Kacper zamknął oczy i powiedział tak szybko, że szybciej się chyba nie dało:
-Pójdzieszzemnąnabal?
-Słucham?
-No czy...
-Wiem, zrozumiałam, ale trochę mnie zaskoczyłeś.
-Więc?
-Więc; tak pójdę z tobą.
-To super. Jak masz czas, to eee... możemy dziś gdzieś wyskoczyć po szkole. Na przykład do parku...
-Dziś nie mogę, ale co powiesz na piątek?
-Świetnie! To w piątek po lekcjach.
Kacper zabrał Jolkę najpierw na pizzę, a potem do parku na spacer. Do domu wróciła późno, ale czuła się szczęśliwa.
Następnego dnia poszła do Agi. Kiedy wszystko jej opowiedziała, przyjaciółka odpowiedziała jej sarkastycznym tonem:
-No gratulacje. Nareszcie się odważyłaś na jakiś krok w swoim życiu. Brawo, brawo.
-Wiesz co? Jak jesteś zazdrosna to trzeba było tak od razu. Cześć.-odpowiedziała Jolka i wyszła.
Z Kacprem spotykała się codziennie. Nareszcie czuła, że wszystko, co potrzebne jest szesnastoletniej dziewczynie już ma.  
Próby poloneza szły rewelacyjnie. Cała grupa znakomicie się bawiła.
Wreszcie nadszedł dzień balu. Jolka prawie pół imprezy przetańczyła z Kacprem, a resztę czasu bawiła się z przyjaciółkami. Pod koniec balu Kacper dał Jolce złoty łańcuszek z małym złotym serduszkiem.
Po balu zostało tylko kilka dni chodzenia do szkoły, więc cała klasa organizowała sobie wspólny czas.
Tydzień po zakończeniu szkoły Kacper zadzwonił do swojej dziewczyny:
-Musimy się spotkać.
-Teraz? Jest już po 21.
-To pilne. Za 15 minut tam gdzie zawsze.
"Tam, gdzie zawsze" to mały park, w którym na jednym z drzew Kacper wyrył ich imiona.
-Hej-powiedziała Jolka i pocałowała Kacpra w policzek.
-Cześć. powiem to szybko. Już po balu, nie musimy ćwiczyć poloneza. Szkoła się skończyła, więc między nami też koniec.
-Co?!!! To tylko po to mnie tu wołałeś?!!!-Krzyknęła wściekła dziewczyna
-Znajomych już nie ma. Nie będzie obciachu, że tak szybko i nagle cię rzuciłem.-mówił nie wzruszony
-Ale to wszystko... To co mi mówiłeś...?
-Idę do szkoły aktorskiej skarbie. Trzeba było na kimś trenować moje talenty-ciągnął ogladając swoje paznokcie.
-Ty...-dalej nic nie mogła powiedzieć, bo głos jej się załamał, a z oczu popłynęły wielkie łzy.
-Jak to się mówi? Fajnie było, ale się skończyło. To cześć.
-Nie-ee nawi-widzę c-cię!!!!!-Krzyknęła przez łzy, ale Kacper już odchodził. Po kilku metrach zatrzymał się i odwrócił głowę.  
-A i oddaj mi naszyjnik. No wiesz, nie był tani.
Jolka zerwała sobie z szyi łańcuszek i rzuciła pod nogi Kacprowi.
Gdy chłopak zniknął za zakrętem dziewczyna usiadła pod najbliższym drzewem, objęła kalana rekami i głosno płakała...