Merlin Fahrenheit 451

Zeszłej soboty po wielkiej awanturze zostałem w końcu przymuszony do zrobienia porządku w swoim pokoju.
Rodzinka postawiła ultimatum, zrób porządek z książkami, poodkurzaj, poustawiaj na półkach, niech nie leżą w każdym kącie.
Najstarsza siostra stworzenie wyjątkowo złośliwe, dodała, że niedługo będą leżały nawet w legowisku psa i na drapaku kota.
A ona chce mieć zwierzaki do przytulania i pieszczenia, a nie psiego intelektualistę, czy też kocura poetę.
Pod tak zmasowaną presją uległem, zresztą szczerze mówiąc mi, również zaczął doskwierać ten "twórczy nieład”.
Po wielu wysiłkach i kilku podchodach z odkurzaczem udało mi się zadowolić wybredniejszą część rodzinki.
Moja prawie syzyfowa praca dobiegała końca, kiedy w ręce wpadła mi nieduża sczytana książeczka.
Spojrzałem na tytuł "Fahrenheit 451” powieść Raya Bradbury'ego.
Pamiętałem, że kiedyś kupiłem ją w antykwariacie, i przeczytałem jednym tchem.
Przypomniałem sobie, jakie skojarzenia nasunęły mi się wtedy po lekturze tej powieści.
Przerzuciłem kilka kartek, uważając, żeby książka się nie rozpadła.
I wtedy uderzyła mnie jej aktualność, odniesienie do współczesności.
Do diabła ten Bradbury, był jednak wyjątkowym wizjonerem.
Przecież to, co napisał, dokładnie odzwierciedla aktualną sytuację.
Ta ingerencja w sprawy kultury, zanik czytelnictwa, wszechwładza mediów. To jest, prawie że skopiowana fabuła książki.
Jeśli jeszcze dodamy do tego zakusy naszej dobrej zmiany na dyktowanie, co jest dobre, słuszne i prawdziwe, a co musimy wymazać- pasuje idealnie.
Jak znam życie niedługo znowu powstanie jakiś indeks dzieł zakazanych, mogę mieć tylko nadzieję, że nie będą chcieli palić nieprawomyślnych dzieł, książek, obrazów, rozbijać posągi, czy też wysadzać budowle, które stworzyli masoni, albo cykliści.
Wzór do naśladowania już mają, wprawdzie daleko stąd, ale w czasach globalizacji to mały pikuś.
Chociaż z drugiej strony jakby to ułatwiło życie, nie miałby się gdzie gromadzić kurz, na półkach można by postawić figurki naszych poległych w mieście na wschodzie Europy, najlepiej porcelanowe, dobrze się je odkurza.
Z książek wystarczyłaby jedna coś na wzór małej czerwonej książeczki Mao Tse-Tunga
Taki zbiór wiekopomnych cytatów z przemówień wielkiego duchem, a nie wzrostem geniusza.  
Zbiór jego złotych myśli coś o lepszym, gorszym sorcie, czy też o miejscu, w którym dzisiaj stoją jego wyznawcy.
Można by to "dzieło” oprawić w skórę, można byłoby stawiać na honorowym miejscu razem z obrazami świętych.
Każdy by miał taki domowy ołtarzyk.
Sam dołożyłbym do tej galerii parę portretów jego akolitów.
Odgrywających znaczącą rolę w tłumaczeniu na nasze, jego złotych myśli.
Przy okazji pozbylibyśmy się problemów z reformą szkolnictwa.
Po diabła bachorom szkoły, żeby wyrośli z nich prawdziwi patrioci, wystarczy jak, obejrzą parę wspaniałych filmów np. Czterej pancerni i pies, Jak rozpętałem drugą wojnę światową- zawsze zastanawiałem się, czy reżyserem tego dzieła, a przynajmniej współtwórcą nie był nasz genialny szef MON-u.
No i oczywiście ostatnie dzieło oddające prawdziwie historię, film 'Smoleńsk"
Oj coś mi się wydaje, że lekko przesadziłem, chyba nasza dziatwa nie strawi takiej dawki prawdziwej wiedzy.
To nic, można coś wyrzucić, coś zmienić, żeby być zawsze na topie, w centrum zainteresowania wielkiego przywódcy.
Cholera! to chyba tylko sen, paskudny, ale tylko sen.
Muszę przestać jeść kolację, później śnią mi się koszmary.
PS. zapomniałem dodać, że każdy dzień w szkole powinien zaczynać się apelem smoleńskim.
Dopiero wtedy nasi milusińscy będą mieli właściwy kręgosłup moralny albo patriotyczny jak kto woli.