Każdy pragnie się wyróżniać

Każdy pragnie się wyróżniać : "nie jestem taki/a jak wszyscy"- typowe słowa, które każdy choć raz wypowiedział i choć sto razy usłyszał. Pośród miliona słów nigdy niewypowiedzianych, zapomnianych gubimy własną odrębność. Gdzie się podział indywidualizm? Gdzie duma z własnej inności? Dlaczego miarą wartości człowieka jest liczba zer na koncie, iphon'ow czy oryginalnych butów? Wszyscy powoli zamieniamy się w szablonowe marionetki w teatrzyku pogoni za pieniędzmi, sławą i pozorną wolnością. Zatapiamy się w oceanie kłamstwa i obłudy, gdzie gimnazjalistka "potrzebuje faceta, który...", w którym na wierzch wychodzi całe zło człowieka, cała jego szpetota i miernota. Nie ufam ludziom. Pragnę być samowystarczalna, samodzielna, silna. Niczego nie jestem pewna. Jestem święcie przekonana, że wszystko co dobre musi się kiedyś w końcu skończyć, że nic nie trwa wiecznie. Przeraża mnie dzisiejsza, spita młodzież. Boję się miłości. Nie mogę zrozumieć jak ktoś może pokochać osobę jaką jestem, kiedy ja nie potrafię siebie w pełni zaakceptować. Ukrywam wszystkie uczucia pod pozornie szczerym uśmiechem. A Ty? Czego się boisz? Jaki jesteś? Co ukrywasz?