Żyję cz.16

***Paweł***

Wystraszyła mnie tym swoim koszmarem. Natalka przeżyła coś strasznego i nie chciała mi tego powiedzieć. A może się bała? Może myślała, że ja po tym co mi powie się odwrócę się od niej? To by wyjaśniało jej zachowanie co do mnie.  
Chciałem, żeby mi zaufała. Żeby po prostu mnie pokochała.  
Spałem w pokoju gościnnym. Dzieliła nas ściana. Była ona jak przepaść, która dzieliła nas. Cholerna przepaść. Nic już nie mogłem zrobić. Zostało mi tylko czekanie aż Natalka zrobi ten jeden krok. Otoworzy się. Z wielkim trudem udało mi się zasnąć.



***Natalka***

Za ścianą spał Paweł. Tak daleko, a tak blisko. Jutro miałam mu powiedzieć prawdę o sobie. Tak strasznie bałam się jego reakcji. Świadoma byłam tego, że pewnie mnie znienawidził. Że będzie czuł do mnie odrazę i wstręt. Na samą myśl o tym, że już więcej na mnie nie spojży, nie obdarzy mnie tym cudownym uśmiechem moje serce pękało, a moja dusza się rozdzierała.  
Przekręcałam się z boku na bok. Nie wiedziałam jakim cudem, ale zasnęłam. Chociaż Morfeusz mnie chciał.
Koszmar powrócił i tej nocy. Znowu to samo. Płacz dziecka i On. Nigdy mu nie wybaczę tego co mi zrobił. Obudziłam się przed czwartą. Nie miałam już szans, żeby udało mi się zasnąć. Założyłam siwe leginsy i białą bluzkę z tygrysem w okularach. Było chłodno, więc zalożyłam jeszcze czarną bluzę. W czarnych adidasach zeszłam po cichu na doł. W kuchni na stole znalazłam swoją gumkę do włosów, więc zrobiłam sobie kucyka. W szafce znalazłam kostki cukru, więc zgarnęłam je do kieszeni i poszłam do stadniny.  
Piorun, gdy tylko mnie wyczuł zaczął rżeć i kręcić się nie spokojnie po boksie.
- Cześć kochany - szepnęłam całując go w głowę. Wyszczotkowałam go porządnie i wyszorowałam kopyta. Postanowiłam go przyzwyczaić do siodla. Z początku sie wachałam, ale stwierdziłam, że już najwyższy czas. Dałam mu kostki cukru i założyłam siodło. Myślałam, że będzie niespokojny i zacznie wierzgać, ale nie. Stał spokojnie i patrzył się mi w oczy. Widziałam w nich zaufanie i oddanie. Patrzył na mnie tak jakby chciał mi powiedzieć, żebym go dosiadła. Zrobiłam to. To było cudowne uczucie. Popędziliśmy do bramy. Wcisnęłam guzik i brama się otworzyła.  
Galopowaliśmy po plaży. Piorun był niezwykle pięknym i szybkim koniem. Nigdy nie dosiadałam tak cudownego stworzenia. Tak jak mówił Alberto, łączyła nas nierozerwalna więź.  
Niechętnie stwierdziłam, że czas już wracać.


----------------------

Przepraszam, że tak krótko, ale bateria mi pada, a ja jestem poza domem. Czekam na wasze opinie