Żyję wspomnieniami - to daje mi wiarę

Żyję wspomnieniami - to daje mi wiaręKochani! Oto kilka słów na temat tego co bylo i co juz nie wroci.  
Życzę miłej lektury. :)




Przeszłość jest podła i rani. Czasem chcemy ją zniszczyć i zapomnieć. Lecz bez tej nędznej przeszłości życie byłoby zbyt proste i nudne. Bo czym jest życie bez wspomnień? Niczym. Zerem. Pustką.  Nie mielibyśmy wtedy o czym myśleć, do czego wracać, za czym tęsknić lub czego żałować. Martwilibyśmy się tylko o to co jest teraz i co będzie. Nie mielibyśmy wspomnień - tych złych i smutnych, ale i tych pięknych, które nigdy nie wrócą i za którymi tęsknić będziemy pewnie do końca życia.  
Przeszłość nas krzywdzi, ale i buduje. Bo gdyby nie te złe wspomnienia, człowiek nie miałby na czym się wzorować, do czego porównywać swoje teraźniejsze życie.  
Wtedy nie mógłby się pochwalić, że jego życie się zmieniło i że teraz jest lepiej  lub pożalić, że jest jeszcze gorzej niż było.  
Chcemy tej przeszłości, mimo że nie raz wydaje nam się zupełnie inaczej.

Ello

opublikowała opowiadanie w kategorii inne, użyła 196 słów i 1010 znaków.

5 komentarzy

 
  • Użytkownik agnes1709

    Tylko jeśli ktoś nienumie wyciągać wniosków z własnych błędów i dalej pcha się w - czasem jeszcze większe gówno - takie wspomnienia raczej nie są czymś, co chcesz mieć. Czwarta ode mnie ;)

    18 kwi 2019

  • Użytkownik Ello

    @agnes1709 to prawda. Ale wszystko zależy od nas samych. Dzięki za łapkę :)

    18 kwi 2019

  • Użytkownik AnonimS

    Mam jedno pytanie.  Czemu nie Publikujesz?

    16 kwi 2019

  • Użytkownik Ello

    @AnonimS jakoś nie mam już do tego głowy. Chyba minął mi tamten zapał

    18 kwi 2019

  • Użytkownik AnonimS

    @Ello dzieki za odpowiedż. Osobiscie zaluję bo podoba mi sie to co piszesz. Pozdrawiam

    19 kwi 2019

  • Użytkownik Ello

    @AnonimS dziękuję, bardzo mi miło :)

    19 kwi 2019

  • Użytkownik wolna

    Zgadzam się z Tobą, piękne:* mądry tekst

    10 kwi 2017

  • Użytkownik NataliaO

    zgadzam się, że przeszłość nas czegoś uczy; dobry tekst, fajne i mądre przemyślenia :)

    17 paź 2015

  • Użytkownik Ello

    @NataliaO dziękuję   :)

    24 paź 2015

  • Użytkownik Ramol

    Nie chcę wchodzić w dyskusje filozoficzne. Oducza mnie tego moja wspaniała sąsiadka będąca "już duża, ma lat pięć i pół". A spróbuj o tej połówce zapomnieć! Każdy człowiek ma swe wspomnienia. Dla jednego "dawno" to jest rok temu, dla drugiego pięć, dwadzieścia, a niekiedy i osiemdziesiąt lat! I każdy z tych ludzi czerpie jakieś doświadczenia, lub też odczuwa więź z osobami oraz sytuacjami ze swych wspomnień. Oprócz wspomnień mamy też marzenia. Znam nastolatki prawie pozbawione marzeń, jak również osoby "wiekowe" (bo przecież nie "stare";) wciąż marzące, planujące swe cele... Spróbuj @Ello napisać dłuższy niż dziesięć linijek tekst o marzeniach nastolatek mających całe życie przed sobą... Ta strona (i podobne do niej) dają nam wszystkim możliwość udostępniania innym tych dobrych emocji i planów, ale też wyrzucenia z siebie tych złych, gnębiących nas myśli i niepokojów... Życzę wielu sukcesów, a zatem i moc radości w nowym roku szkolnym, choć wiem, że szkoła często należy do tych nielubianych obowiązków...

    20 wrz 2015

  • Użytkownik nienasycona

    @Ramol, no coś Ty? Ja uwielbiałam szkołę:) Może nie lekcje, ale przerwy były cudowne:) A wiesz, że Twój komentarz jest dłuższy od tekstu?:)

    20 wrz 2015

  • Użytkownik Ramol

    @nienasycona - ktoś w końcu pisać musi! Redakcja sprawdza "wierszówkę" i potem wszyscy z danej - zbyt "oszczędnej" publikacji - dostają po uszach. Szkoda mi było Autorki, więc dobiłem kilka linijek tekstu! A co do szkoły... Zgadzam się, że przerwy miały coś urokliwego w sobie. Jak "Ćwikła" pilnowała porządku na pierwszym piętrze (bo tam była dyrekcja i pokój nauczycielski) a grono wiedziało, że Ćwikła nikogo nie utemperuje, a więc podczas dyżuru owej pani dwie klasy (od trzeciej w górę) rozpędzały się z wrzaskiem z przeciwnych stron korytarza zderzając się specjalnie w bezpośredniej bliskości  pilnującej nauczycielki... Na drugi dzień był apel i piętnowanie winnych... Bycie "wyróżnionym" na apelu przez kierownika szkoły (kazał się zwać  "dyrektorem";) nobilitowało ucznia w oczach kolegów, oraz załatwiało rodzicowi "czułe spotkanie z dyrektorem".

    20 wrz 2015

  • Użytkownik nienasycona

    @Ramol, ja byłam z tych, których nauczyciele mieli za grzecznych, nawet w samorządzie byłam:P

    20 wrz 2015

  • Użytkownik Ramol

    @nienasycona - "I ja też..." tylko ja zwykle stawiałem się Dyrektorowi, gdy walczyłem o prawa uczniów... to były inne czasy, inna szkoła... ale tak samo cwani uczniowie... Nie podli, nie świnie ale cwani!!!

    20 wrz 2015

  • Użytkownik Ello

    @Ramol  Owszem tak jak napisałeś, mamy również marzenia. Lecz ten tekst jest tylko odzwierciedleniem mojego życia i proszę nie porównuj mnie do nastolatek, nie posiadających marzeń, bo nie znasz mnie i nie wiesz czy takowych nie posiadam :)
    Bardzo dziękuję i życzę miłego wieczoru :)

    22 wrz 2015

  • Użytkownik Ramol

    @Ello - Nie chciałem Cię obrazić, ani urazić. Zakładam z zasady (tak jest  - nie przeczę prościej), że nasza "twórczość" tu publikowana jest opowiadaniem, które nie musi mieć przełożenia wprost na rzeczywistość. Proponowałem Ci (też z paskudnej ciekawości  ;)  ) napisanie o marzeniach. Ot i wszystko!

    22 wrz 2015

  • Użytkownik Ello

    @Ramol Rozumiem, wybacz mi zbyt pochopną interpretację twojej wypowiedzi :D
    Każdy ma prawo do własnego zdania :)

    14 paź 2015