" Zagubiona " - II

Kamil :3


Dzień jak co dzień zaczął się normalnie. Wczoraj z Mateuszem załatwiliśmy sprawy w domu dziecka a później pojechaliśmy do jego domu. Pewnie teraz sobie myślicie, że jestem naiwna i szybko wybaczam..może i tak, ale to mój brat jakim jest skurwielem takim jest. Kocham go i chciałam mu wybaczyć wy pewnie byście zrobili to samo. No w końcu to mój brat, osoba, która jako jedyna przejęła się moim losem po stracie rodziców. Wracając do rzeczywistości to właśnie wstałam i nie wiem co ze sobą zrobić. Nikogo nie ma w domu, może i kiedyś ta wiadomość by mnie ucieszyła, ale teraz mam ochotę żeby ktoś ze mną przebywał. Niby nie jestem już teraz taka samotna, ale i tak czuję się zdołowana myślą, że zostałam sama w tak wielkim domu. No nic trzeba zacząć brać się w garść i nie użalać się nad sobą. Zaczęłam rozpakowywać swoje rzeczy..nie było ich tak dużo, a mój pokój i tak był mały. Przebrałam się w stare ubrania i posprzątałam cały dom. Nie wierzę, że można mieć aż taki bałagan! no widać, że mieszka tu 3 chłopaków. Sprzątanie zajęło mi pół dnia, dopiero pod wieczór do domu wrócił Mateusz z Kamilem jak dobrze pamiętam i oświadczyli, że idziemy na imprezę. W pośpiechu ubrałam się i ogarnęłam twarz jak to miałam w zwyczaju nie malowałam się...bo po co? nie chcę wyglądać jak jakiś plastik. Po godzinie byliśmy już pod klubem " Pandemonium " wiele o nim słyszałam, ale nie podejrzewałam nawet, że kiedyś w nim będę. Zamknęliśmy swoje rzeczy w szafkach i udaliśmy się na sale. Klub był przepełniony grupami nastolatków, skąpo ubranymi dziewczynami i śliniącymi się chłoptasiami. Przepchnęliśmy się przez tłum napalonych i spoconych ludzi, gdy byliśmy już przy barze zamówiłam sok pomarańczowy i wgapiałam się w przestrzeń. Z transu wyrwało mnie szturchnięcie w ramię, odwróciłam twarz w stronę osobnika, który zakłócił mój spokój. Okazało się, że to Kamil..dla przypomnienia kolega mojego brata.  
- Zatańczysz? - zapytał się z uśmiechem.
- Mogę, ale nie jestem dobrą tancerką. - odpowiedziałam z lekkim zażenowaniem.
- Pomogę Ci..chodź - złapał mnie za rękę i pociągnął na parkiet. Jak na złość zaczęła lecieć wolna piosenka. Czy ja muszę mieć aż takiego pecha? nie żeby mi się nie podobał czy coś tylko po prostu..jakoś dziwnie się przy nim czuję. Jest przystojny i w ogóle, ale zapewne jest typem chłopaka, który nie interesuje się tylko jedną dziewczyną. Ja chcę mieć chłopaka, który będzie mnie kochał. Olka! skarciłam się w myślach..przecież to tylko taniec a nie jakaś wielka miłość. Gdy piosenka się skończyłam powiadomiłam mojego brata, że jadę do domu. Zadzwoniłam po taksówkę i już po kilku minutach stałam pod mieszkaniem. Otworzyłam je zapasowym kluczem, który dał mi Mateusz i udałam się na górę żeby wziąć prysznic. Od razu po położeniu zapadłam w spokojny sen.

Chyba nie było mi dane pospać zbyt długo albo mi się tylko tak wydaje. Sprawdziłam godzinę na zegarze wybiła 12.30 ubrałam się szybko i po zrobieniu porannej toalety zeszłam zrobić śniadanie. Po 20 min ja i Mateusz zjedliśmy posiłek i udaliśmy się do salonu oglądnąć tv. Zastanawiałam się gdzie jest Kamil bo od rana go nie widziałam. Z tego o wiem to wrócił z imprezy razem z Kamilem..zresztą mnie to nie obchodzi. Przytuliłam się do torsu brata i nawet nie wiem kiedy ponownie zasnęłam. Obudziły mnie hałasy z kuchni brata już nie było koło mnie. Rozczarowana wstałam i poszłam sprawdzić co się dzieje. To co tam zobaczyłam było dla mnie dziwne..jakaś tleniona blondynka stała i całowała się z Kamilem. Nagle coś zakuło mnie w sercu..czy ja jestem zazdrosna?

*********************************************************************************************
Hej hej czołem to znowu ja tym razem trochę z dłuższą częścią...ale wydaje mi się, że wyszła beznadziejnie. Czekam na wasze opinie smerfy haha Pozdrawiam Laura.