jak białe latawce...

„Jedną z tajemnic szczęśliwego życia, są nieustanne maleńkie uczty”
~ Iris Murdoch



dwoje chociaż jeszcze nie jedno
jedno chociaż nadal dwoje
odtąd zawsze byli swoi
mieli miejsce  
gdzie nikt nie chodził po głowie
sufit z gwiazd a podłoga z łąki

w dzień słońce ogrzewało im dłonie
a nocą księżyc chłodził podniecenie

ona kradła świetliki do kieszeni  
on kupował za srebrniki papierowe szczęście  
z nim bawili się z wiatrem w berka
jednak pisane im przeznaczenie jak latawiec  
nie dało się oswoić


*https://www.youtube.com/watch?v=MO6H6GGxljo