" Hope " - część 2.

Dorian.

Od godziny jestem już w kawiarni. Olga jest na uczelni, a ja sama pilnuje lokalu. Doriana też gdzieś wcięło. Miał zostać i zobaczyć jak pracuje, a on ma na to kompletnie wylane. Tak jakby nie obchodziło go to co się tu dzieje. Ludzi przybywa, zamówienia mi się mieszają w głowie. Staram się jak najdokładniej wykonywać swoją prace. Gdy jest już mniej osób mogę w spokoju usiąść.
- Hej, jest Olga? - zapytała kobieta, która trzymała małego chłopca za rączkę.
- Nie ma. Ma jeszcze wykłady. W czymś mogę pomóc? - odparłam.
- Mogłabyś przypilnować małego za nim Dorian wróci? dziękuje! pa! -krzyknęła i wybiegła z kawiarni zostawiając dziecko ze mną. Uśmiechnęłam się do chłopca. Gdy ludzi już nie było zamknęłam lokal i wzięłam małego do pokoju służbowego Doriana.
- Hej, jak się nazywasz? - zapytałam.
- Jasiek, a pani? - miał słodki głos.
- Ola, mów mi po imieniu. Może porysujemy?  
- Tak! narysuje dinozaura dla taty. Pomożesz mi?  
- Pewnie! - posadziłam go na swoich kolanach i zaczęliśmy rysować. Godziny mijały, a Doriana ani nikogo dalej nie było. Mały bawi się w najlepsze. Dzieci mają beztroskie życie. Sama bym chciała wrócić do czasów dzieciństwa. Mały zasnął, a ja położyłam się z nim na kanapie i śpiewałam piosenki, które zapamiętałam z przedszkola. Ja również musiałam usnąć....

Obudziło mnie szturchnięcie w ramie. Podniosłam się delikatnie żeby nie obudzić Jaśka. Przede mną stał Dorian. Pokazał ruchem ręki żebyśmy wyszli. Zrobiłam to.
- Dziękuje, że zaopiekowałaś się małym i przepraszam za kłopot. - powiedział z lekkim zmieszaniem.
- Nie ma sprawy. - odparłam. - Jasiek to na prawdę cudne dziecko.
- W ramach rekompensacji zapraszam Cię na kolacje. - uśmiech nie schodził mu z twarzy.
- Ale to nie był żaden problem, nie trzeba..
- Nalegam, będzie mi miło. A po za tym lepiej się poznamy.
- No dobrze, tylko zabiorę swoje rzeczy. - Dorian zaniósł małego do samochodu i odwiózł go do swojej mamy. Później pojechaliśmy do restauracji. Było na prawdę świetnie. Dorian to fajny facet. Jest zabawny,inteligentny i przystojny, ale zdecydowanie nie dla mnie. Po miło spędzonym wieczorze odwiózł mnie do domu. Gdy byłam na miejscu wzięłam kąpiel i przygotowałam strój na jutro, który składał się z czarnych rurek z dziurami, szarej bluzki z adidasa i jeansowej kurtki. Oglądnęłam film i poszłam spać.

OCZAMI DORIANA

Ola to super dziewczyna. Spodobała mi się gdy tylko weszła do mojego biura pierwszy raz. Jest piękna i inteligentna. No i lubi dzieci. Dziś gdy wszedłem do biura i zobaczyłem jak śpi przytulona do Jaśka to aż mi serce stanęło. Wyglądali razem tak kurewsko dobrze. Postanowiłem, że zaproszę ją na kolacje. Na początku stawiała opór, ale jakoś dało mi się ją przekonać. Rozmawialiśmy o sobie i śmialiśmy się. Ma cudowny uśmiech, mógłbym patrzeć na niego całymi dniami. Gdyby nie Jasiek to już dawno bym ją przeleciał, ale muszę być dobrym ojcem. Muszę myśleć o swoim synie , chociaż ja. Anna w ogóle się nim nie interesuje, a dziecko potrzebuje matki nawet bardziej niż ojca. Próbuje robić mu za obojga rodziców, tylko czasem mi to nie wychodzi. Kocham go całym swoim sercem i nie dam go skrzywdzić. On jest powodem dla którego jeszcze żyję.  

Wysiadłem z samochodu i wszedłem do domu. Wyjąłem piwo z lodówki i zasiadłem przed telewizorem. Moje myśli krążyły w okół piękne istoty o imieniu Aleksandra. Nie mogłem się jej pozbyć z mego umysłu. Nigdy o żadnej kobiecie nie myślałem tak długo. Ola jest taka krucha i niewinna. Widać, że jest wrażliwą osobą, łatwo ją zranić. Muszę ją jeszcze lepiej poznać. Mam taką potrzebę.

******************************************************************************************************************************************************************************************************************Hej hej hej!   
Oto kolejna część. Wiem, że krótka, ale od jutra już będą dłuższe.
Zapraszam do komentowania.
Pozdrawiam Viktoria