2# Sprzedana przez prześladowcę opętanego miłością

Rose Blue opadła bezwiednie w ramiona dręczyciela, który czuł gorące upojenie jej uległym ciałem. Chciał z nią robić wszystko co tylko przyjdzie mu do głowy. Chciał ją kochać, pieprzyć, niszczyć, wielbić. A najbardziej - chciał nią rządzić.


- Weź ją do auta. - Rozkazał zielonooki prześladowca dziewczyny John do swojego przyjaciela Davida. - Tylko ostrożnie!

- Może jeszcze poduszeczkę pod główkę jej podstawić? - Odpowiedział z sarkazmem. - Ogarnij się Jonathan i pamiętaj, że ona jest tu tylko dlatego, że chcesz się z nią zabawić. – Wsadził ją do auta, tłumacząc.

- Możesz się nie wpierdalać w nie swoje sprawy? Po jakiego wała zresztą cię tu ściągnąłem?! Sam sobie bym poradził. – Machnął ręką. Był bardzo zdenerwowany ciągłym jego marudzeniem i uwagami.

- O co ci chodzi, stary?! - Jasnowłosy David spojrzał na niego wymownie.

- A może i o to, że jak ty spotkałeś Claudię to nie zrzędziłem, że owinęła ciebie wokół palca i na końcu zrobiła w konia! Więc jak zaczniesz mówić, przemyśl czy to ma sens. - Obszedł auto i wsiadł na miejsce kierowcy sportowego auta, które zapierało dech w piersi. Następnie uchylił okienko samochodu i dodał. - Widzę, że rozmowa ostatnimi czasy nam się nie klei. Zadzwoń jak będziesz miał czas. Cześć. - Zablokował drzwiczki, a następnie włożył kluczyk do stacyjki i odpalił wóz zostawiając zdziwionego Davida na pustej ulicy.

***

Jonathan był mężczyzną bardzo przystojnym. W rzeczywistości był bogatym biznesmenem, który mógłby mieć każdą na wyciągnięcie ręki. Lecz to go nie interesowało. Miał już dość kobiet, które śliniły się na jego widok, i które gdyby mogły otwierały na sam jego widok nogi. Chciał czegoś innego, czegoś dzikiego, ostrej zabawy. A w tym wszystkim najbardziej pragnął jej. Blond włosego aniołka, który grzecznie leżał na jego dużym łóżku. Była taka niewinna. Dotykał ją badawczo. Palce prawej dłoni zataczały kółka na jej ciele. Były powolne przez co wydawały się zmysłowe.

Dziewczyna poruszyła bezwiednie ręką, uchylając powoli swe szmaragdowe oczy. Wzdrygła się gdy ujrzała nad sobą mężczyznę z ręką na jej ramieniu. Chciała szybko się podnieść i uciec od niego. Nie czuć jego dotyku, wzroku, obecności. Lecz ona była jak sparaliżowana. Było to spowodowane zastrzykiem, który chłopak zaaplikował tuż po przyjeździe do domu. W zasadzie willi otoczonej dużym murem i żywopłotem w głąb lasu. Po policzkach zaczęły jej spływać gorzkie łzy.

- Ćśśś…. – John otarł je swoją dłonią uśmiechając się przy tym jak zahipnotyzowany. – Ćśśś maleństwo… jesteśmy w domu. Nie cieszysz się? Jesteś tu bezpieczniejsza niż myślisz…. – Szeptał. Po tych słowach jeszcze bardziej łzy spływały po jej różowych policzkach. Bała się go. Miała dreszcze. Bezpieczniejsza? Przecież to nonsens.

- Proszę, zostaw mnie…. – Poruszyła ustami, które wydobyły cichą nutkę jej zrezygnowanego głosiku.

- Kochanie… jest to ostania rzecz jaką mógłbym zrobić, wiesz? Ostatnia. – Ścisnął mocno jej nadgarstek, aby dotarła do niej powaga wypowiedzianych słów. - I tak samo ostatnią rzeczą jest to, że uciekniesz. Idź spać…. – I choć wewnętrznie zakazywała sobie usnąć, to mimo wszystko zapadła w głęboki sen.

Rose obudziła się o 2 w nocy gdy było ciemno. Poczuła, że jej kończyny nabrały już wigoru i co najważniejsze siły, energii. Podniosła się po cichu z łóżka, patrząc czy jej nikt nie widzi. Próbowała poszukać czegoś ostrego, twardego. Pokój składał się z ogromnego łóżka, krzesła, stołu i regału do którego prędko podbiegła. Cieszyła się, że do jej pomieszczenia drzwi są przymknięte. Otworzyła pierwszą szufladę, ale jedyne co w niej było to nowiusieńka bielizna, w drugiej jak i trzeciej, zaś ubrania. Nagle poczuła na swojej talii czyjąś dłoń. Zamarła.

- Widzę, że już jesteś pełna sił hmm? To może teraz mi się zrewanżujesz, że ci taki piękny kącik przydzieliłem? – Zaczął wpajać się swoimi ustami w jej szyję. Próbowała się wyrwać, ale jego żelazny uścisk automatycznie na to nie pozwalał. Jego jedna dłoń wędrowała po dekolcie później piersiach. Dziewczyna wykonała nagle nieprzewidywalny ruch trafiając go kolanem w krocze. Jonathan zgiął się w pół przez co nastolatka miała pole do popisu. Szybko zbiegła ze schodów na dół w kierunku kuchni. Szukała nerwowo czegoś czym mogłaby się obronić. Znalazła. Znalazła nóż. Odliczała tylko kiedy on się zjawi. Czekała i czekała, ale go nie było.

------------------------------------------------------------------------------

( Mam nadzieję, że błędów nie ma. Starałam się Jutro nowa część! Dziękuję, za wszelkie komentarzyki! )