,, Wyznanie miłości słowom"

,, Wyznanie miłości słowom", , Wyznanie miłości słowom”
Gdybym mogła mówić w językach wszystkich ludzi,  
I mogłabym rozwiązywać ich wszystkie problemy,  
I nie byłoby osoby, której nie umiałabym pomóc,  
Lecz nie mogłabym pisać…
Byłabym nikim…
Gdybym miała największą siłę świata,  
Mogłabym każdemu pomóc zbudować dom,  
I nikomu nie odmówiłabym pomocy,  
Lecz nie mogłabym pisać…
Nie byłabym sobą…
Gdybym miała najwięcej pieniędzy na świecie,  
I gdybym mogła obdarować nimi wszystkich,  
I każdy byłby mi za to wdzięczny,  
Lecz nie pozwoliliby mi pisać…
To, kim bym była?
Pisanie jest moim życiem.
Pisząc, oddaję z siebie wszystko, co mam.
Wywalam moją duszę każdemu czytelnikowi.
Pokazuję, co mam najlepsze i najgorsze.
Ukazuję moją wiarę i oddanie tym, których kocham.
Lecz, gdyby tylko każdy chciał to czytać…
Każda opisana historia przedstawia mnie samą.
To ode mnie zależy, czy będzie napisana dobrze.
Chce pisać zawsze, bo to przypomina o mnie samej.
W pisaniu mogę być anonimowa.
Choć anonimowością przekazuję moje odczucia.
W tekście nie możesz mnie zobaczyć na oczy,  
Lecz możesz sobie mnie wyobrazić.
Wyobraźnia to prawdziwa magia,  
Która pobudza nas do pisania.
Pisanie, to moje życie…
Pisanie, to Ja…
Więc piszę…
Bo wtedy przynajmniej wiem,  
Że wciąż żyję… 17.05.2018

Ewelina31

opublikowała opowiadanie w kategorii inne i poezja, użyła 233 słów i 1342 znaków, zaktualizowała 17 maj 2018.

1 komentarz

 
  • AuRoRa

    Pisz i jeszcze raz pisz. Nie ma większej radości, niż realizowanie życiowych pasji. Autora nie widać, ale jego słowa potrafią pobudzić wyobraźnię.

    17 maj 2018

  • Ewelina31

    @AuRoRa Twoje słowa duzo dla mnie znaczą <3

    17 maj 2018