Uczennice dały mi popalić (miniaturka) cz. 5

To były najpodlejsze chwile w mojej pedagogicznej karierze… Co ja mówię?! To były najpodlejsze chwile w całym moim dotychczasowym życiu!!!

Skazana na oczekiwanie, na niewiadomo na co… Przykuta do własnego biurka… Wypięta…
Jakby zapraszająca do tego, żeby mnie wziąć…
Jakbym demonstracyjnie manifestowała, że… chcę dać…
O Boże! Co za upokorzenie… dyskredytacja! Hańba…

Przed oczami nieustannie miałam wizualizację, że za jakiś czas w wracam ze szkoły w tej eleganckiej spódnicy, całej wymazanej męskim nasieniem…

Boże! Co to będzie, gdy ktoś tu wejdzie???!  
I kto tu wejdzie???! A może ten obleśny woźny! Nieustannie chodzi z tym swoim wszetecznym uśmieszkiem… Co rusz raczy mnie tymi trywialnymi sprośnymi żarcikami… Co powie w takiej sytuacji???! Co zrobi???