Biurowiec

Obudziły mnie promienie słońca, które wpadały przez okno. Niechętnie wstałam i powlokłam się do łazienki.
-Dziś się musi udać- powiedziałam sama do siebie.  
Po godzinie byłam gotowa, spojrzałam w lustro i zobaczyłam całkiem zgrabną dwudziestolatkę. Chabrowa sukienka idealnie podkreślała moje atuty. Założyłam czarne szpilki i wyszłam z domu. Spojrzałam na zegarek, była godzina 10.
Po drodze wstąpiłam do kawiarni, wypiłam kawę i spokojnym krokiem powlokłam się pod jeden z większych biurowców w Warszawie. Zmierzałam do windy, rozglądając się, gdy nagle ktoś na mnie wpadł i wylał butelkę wody.
-Co to kurwa ma być?! Uważaj jak chodzisz dupku!- powiedziałam ze złością w oczach
-Przepraszam, ja nie chciałem, zamyśliłem się i...- przerwałam mu  
-Mam w dupie co chciałeś, było uważać, mam mokrą całą sukienkę!- byłam jeszcze bardziej wściekła niż przed sekundą. Odwróciłam się na pięcie i poszłam w stronę toalety.
Weszłam do środka i zaczęłam suszyć sukienkę.
-Szlag by to trafił- mruknęłam pod nosem. Po kwadransie sukienka była sucha. Wsiadłam do windy i poprawiłam szminkę.
-Dzień dobry, byłam umówiona na rozmowę w sprawie pracy. Nazywam się Anna Wieczorek- uśmiechnęłam się do sekretarki.
-Tak, zapraszam za mną. Szef już na Panią czeka- kierowała się do wielkich dębowych drzwi. Zapukała i weszła do środka. Nagle usłyszałam znajomy głos.
-Nie to nie może być prawda- powiedziało coś w mojej głowie i weszłam do środka. Oniemiałam. To był on. Ten sam przystojny mężczyzna, który oblał mnie wodą. Jego lekko falowane, czarne włosy opadały mu na błękitne oczy. Usta miał niczym płatki róży, pełne i różowe. Ten granatowy garnitur doskonale podkreślał jego wysportowaną sylwetkę.  
-Klara, zostaw nas samych- zwrócił się do sekretarki, a ja podeszłam do biurka niepewnym krokiem. Sekundę później zostaliśmy sami.
-Jestem Borys Zawadzki- podał mi dłoń i uśmiechnął się, odsłaniając zęby.
-Anna... Anna Wieczorek- uścisnęłam lekko jego dłoń. Usiadł i gestem oznajmił mi to samo.  
-No więc, chcesz być moją asystentką, tak?- spojrzał na mnie.
-Tak, szczerze mówiąc zależy mi na tej pracy- uśmiechnęłam się z grzeczności
-Masz interesujące CV i myślę, że nadawałabyś się na to stanowisko, ale nie wiem czy chciałabyś pracować z takim "dupkiem"- powiedział wyraźnie rozbawiony.  
-Przepraszam, byłam zdenerwowana tym spotkaniem i tak jakoś wyszło...- oznajmiłam
-W porządku, rozumiem- podszedł do mnie i palcem przejechał po moim udzie- myślę, że znajdzie się tu dla Ciebie miejsce- uśmiechnął się i złapał mnie za kolano. Zerwałam się jak poparzona z krzesła.  
-Nie pozwolę sobie, żeby ktoś mnie tak traktowł!- Prawie krzyknęłam i skierowałam się do drzwi.
-Jutro o dziesiątej- powiedział gdy już wychodziłam.  
-Niedoczekanie Twoje- pomyślałam oburzona.  
W drodze do domu kupiłam moje i Maćka (mojego faceta) ulubione wino...
CDN