Sobota rano

07:33
Otwieram te swoje zdradzieckie oczy i staram się nie znaleźć żadnego lustra. Nie jest to ciężkie, biorąc pod uwagę, że nie jestem w stanie dostrzec nawet, gdzie ja do chuja się znajduję. Przyzwyczajam się do światła i rozpoznaję widok.Pałac Kultury. Piękny symbol stolicy. Pałac Kultury kurwa? Co ja do chuja tu robię?  
Czuję jakbym umarła, może jestem już w niebie?Kurwa, dostaje powiadomienie Messengera, jednak żyję. Może to i lepiej? Kto wie, czy nie trafię do piekła.
Apartamentów w centrum Warszawy jest wiele, więc nie do końca wiem, co odpowiedzieć na pytanie przyjaciółki „GDZIE TY KURWA JESTEŚ I CZEMU NIE ODBIERASZ??” Wyświetlam wiadomość i podejmuję próbę wstania. Nie wiem, czy jestem sama, nie wiem, czemu właściciel postanowił zaproponować nocleg i nie wiem, kim ja w ogóle jestem.
Rzygać mi się chce.

Obudź się kurwa. Przecież juz nie śpię, czemu nie mogę się obudzić?  

Odważam się podejść do lustra w łazience.
Plugawe odbicie przypomina o resztce makijażu na zachlanej mordzie.  
Skacowana pokraka to ja.  

To ty, zakało. Na co ci to było?

W torebce znajduje fundamentalne kosmetyki,może trochę się ogarnę.
Chanel, które dostałam na przeprosiny od tatusia nie są w stanie przykryć smrodu mojej duszy.
Przyglądam się monetom, rozrzuconymi na podłodze. Wspomnienia wracają.  

Żabka, 22:15, ostatnie chwile przed zamknięciem. Z lekką niepewnością proszę o setę smakowej wódki. Płacę pięciozłotówką, dokładnie taką samą, jak ta, która leży na podłodze. Co ty pierdolisz, pani od podstaw przedsiębiorczości mówiła, że nie każda moneta jest taka sama. Mojego kaca to nie obchodzi i widok polskiej waluty prowokuje go do uderzenia w głupi, pusty łeb.  


08:12
Patrzę przez okno autobusu i mam ochotę napluć w miejsce gdzie znajduje sie moje odbicie
Ja to ja. Lubię kłamstwa i męskie koszule, nie lubię marcepanu i zegarków. Ja- to nie byle kto. A jednak.