Nadal jestem Twoją księżniczką? cz.1

Dzisiejszy dzień odrobinę poukładał mi w głowie... Moje "przyjaciółki" w zamian za mnie zadecydowały o końcu tej znajomości. Pokłóciłam się z Tomkiem - moim chłopakiem... Bałam się, że wracam do punktu wyjścia, do miejsca, w którym jestem zupełnie sama, nie mam na kogo liczyć, ani do kogo pójść po pomoc. Mówiąc prościej, już myślałam, że całe to gówno do mnie wraca i że znów będzie cholernie źle. Na szczęście Tomkowi jednak na mnie zależy. Przeprosił mnie z całego serca... i teraz wiem na pewno, że mogę na niego liczyć w każdej sytuacji. A co do moich "przyjaciółek" dziś olały mnie już całkowicie, ale może to i dobrze... Nie będą mi już dokładać swoich problemów. Ciągle nie wiem co przyniesie jutro, ciągle w jakiś sposób boję się przyszłości, ciągle boję się, że ponownie zostanę zupełnie sama. Ale na razie nie ma co o tym myśleć, zobaczymy co przyniesie jutro. Jak na razie jest dobrze tak, jak jest. Tomek mnie wspiera, kocha mnie, a ja myślę, że kocham jego. Jedyne czego mi brakuje to częstych spotkań z nim, ponieważ na razie utrzymujemy nasz związek w tajemnicy. Dziś nie będę się rozpisywać, bo nie ma za bardzo o czym, odrobinę się poukładało, ale to nie znaczy, że nie mam ochoty uciec, albo po prostu zniknąć... Nie, zwyczajnie w tej chwili jest lepiej, potrafię się uśmiechnąć, mogę spać w nocy. Nie mam pojęcia co będzie jutro, ale teraz położę się spać. Lubię spać... Kiedy śpię, to tak, jakbym na chwilkę zniknęła z tego świata, kiedy śpię problemy mnie nie dotyczą... Teraz oddam się w krainę snów...  

___________________________
Sorki że ten wpis taki krótki i nijaki, ale to opowiadanie jest odzwierciedleniem mojego życia, postacie są autentyczne, z tym, że mają pozmieniane imiona. Mam nadzieję, że będziecie ze mną