Jazda! 1

-Katie! Dawaj nie mam zamiaru przegapić tej jazdy tylko przez to, że stroisz się godzinamo jak te wszystkie dziewczynki na, które tak jedziesz!.
- Spokojnie. Ryan. Nie przegapiłabym wyścigu, w którym mam grać główną rolę, kochanie. Dziś skopiemy im tyłki!- podeszłam uśmiechnięta do przyjaciela i pocałowałam go w policzek. O tak dziś w końcu nadszedł ten dzień kiedy odegram się na wszystkich cwaniakach i pokażę im, że kobiety też potrafią. Jestem związana z autami od małego. Już jako kilkoletnia dziewczynka posiadałam wielką pasje do wszelkiego rodzaju pojazdów. Wszystko dzięki mojemu tacie, który pod niewiedzę mamy zabierał mnie na przejażdżki. Miło się wspomina. Niestety równie tragicznie zginął gdy miałam zaledwie 13 lat. Było to 7 lat temu. Tata wyszedł z domu mówiąc mi i mamie, że musi załatwić kilka spraw. Okazało się, że były to kolejne wyścigi. Wszystko było by idealnie gdyby nie opona wyrzucona na środek toru. Zginął na miejscu. Jednak nie zniechęciło mnie to do tego, żeby kilka lat później podzielić jego pasję. Jestem w tym całkiem niezła skromnie mówiąc. No i nie zapominając dzięki temu poznałam mojego cudownego Ryana. Jest dla mnie jak brat którego nigdy nie miałam. Często zdarzało nam skę razem ścigać, i tak właśnie doszło do tego, że spędzam z nim więcej czasu niż ktokolwiek może pomyśleć. Dziś wielki dzień. Największy coroczny wyścig uliczny, w którym biorą udział tylko najlepsi. Od lat obiecałam sovie, że wygram i pokażę innym, że można. Robię to też dla ojca. Zginął on właśnie podczas tej jazdy. Wydaje mi się, że jest to jakiś sposob na zapomnienie... Przygotowywałam się bardzo długo i nie mogę tego zaprzepaścić. Spojrzałam ostatni raz w lusterko i wyszłam z łazienki schodząc skocznie po schodach.  
- I co lamusie? Gotowy? - spytałam ze śmiechem
- Żebyś wiedziała jak długo. Jedziemy?- odpowiedział z powagą lecz widać było, że nie może powstrzymać uśmiechu wkradającego się na jego twarz.  
- Jasne. Czekałam na to od wieków.
- Och pewnie. Mam nadzieję, że pokażesz Luke'owi kto tu rządzi.-
Tak właśnie. Luke. Największy snob i egoista jakiego kiedykolwiek świat widział. Uważa się za boga wyścigów i aut. Żeby chociaż zaczał cokolwiek wygrywać.. Już można zauważyć, że nie za bardzo się lubimy.  Szczerze mówiąc chętnie dałabym mu w kość. Nie mogę się doczekać. Wysiedliśmy z Ryanem z aut i udaliśmy się do reszty kierowców.
- Hej Katie! Ryan!- wykrzyczał Dean zwracając naszą uwagę
- Heeej Deaan! Ścigasz się? Myślałam że już rezygnujesz z wszystkiego!  
- Przyda mi się jeszcze trochę emocji nie myślisz?  
- Jasne! Powodzenia kolego. - powiedziałam z wielkim uśmiechem - a gdzie się zabarykadował nasz kolega Luke, już zdążył uciec?  
- Właściwie to stoi za Tobą i ma się dobrze - usłyszałam zdumiona a gdy obróciłam się zobaczyłam Luke'a
- O wilku mowa.. Przygotowany? Mam zamiar pokazać Ci dziś co nieco - rzuciłam sarkastycznie puszczając oko w kierunku bruneta  
- Właściwie to się dziś nie ścigam. Za to mam dla Ciebie inną równie cudowną niespodziankę. Poznaj Alex'a.- zdziwiłam się po wypowiedzianych słowach następnie szybko zwróciłam wzrok w stronę nadchodzącego w naszą stronę chłopaka. Muszę przyznać. Miał klasę. Zapatrzyłam się w niego jak w obrazek. Był średniego wzrostu, miał ciemno blond włosy oraz błękitne oczy. - Cześć jestem Alex! - powiedział entuzjastycznie i wyciągnął rękę w moją stronę. - Hej, Katie. Przepraszam ale coś mi się zdaje, że się nie polubimy kolego. - powiedziałam z powagą na twarzy nadal zapatrzona w chłopaka. To będzie ciekawa noc..  


Hej hej proszę bardzo to pierwsze moje opowiadanie na poważnie myślę że nie będę tu wiele mówić zapraszam do czytania komentowania i oceniania pierwszej części możecie napisać czy warto cokolwiek tworzyć dalej mam teraz wiele wolnego czasu więc myślę że kolejne części powinny się pojawić w krótkim czasie mam nadzieję że się spodoba buziaki!