Chodź, namieszamy sobie w życiu - Cz.1

Jest ciepły, czerwcowy wieczór, a ja siedzę na łóżku z laptopem na kolanach przeglądając jakieś strony o modzie. Uśmiechnęłam się do siebie gdy zadzwonił mój telefon. To on.
-Halo? - Powiedziałam.
-Hej mała, mam ochotę na lody. Idziesz ze mną? - Zapytał.
- No jasne, że idę. Za 15 minut będę u Ciebie. - Odpowiedziałam podchodząc do szafy.
- Dobra. Czekam. - Dodał i się rozłączył.  
Przebrałam się i wyszłam z pokoju. Schodząc po schodach zaczepiła mnie mama.  
- Gdzie się wybierasz? - Zapytała z uśmiechem.
- Na lody z Filipem. - Odpowiedziałam odwzajemniając uśmiech.
- Okej. My za godzinę wychodzimy na kolacje. Proszę posprzątaj kuchnię jak wrócisz.
- Dobra. To ja uciekam.
W ostatniej chwili złapałam z korytarza okulary przeciwsłoneczne i wyszłam. Szłam powoli, do domu Filipa miałam bardzo blisko. Gdy dochodziłam pod jego dom, on akurat wychodził.  
- Hej. - Powiedziałam  
- No siema. - Odpowiedział dając mi buziaka w policzek. - Idziemy?
Kiwnęłam głową, że tak.
Doszliśmy pod lodziarnie. Filip poszedł po lody, a ja usiadłam przy stoliku na zewnątrz. Gdy wrócił, rozmawialiśmy o wszystkim i o niczym. Śmialiśmy się z byle czego, a ludzie nam się dziwnie przyglądali. Postanowiliśmy, że będziemy się zbierać. Idąc, oznajmiłam mu, że bolą mnie nogi, a on wziął mnie na barana i tak doszliśmy aż pod mój dom.
- Dzięki za lody. - Powiedziałam.
- Nie ma za co. - Odparł.  
- Widzimy się jutro? - Zapytałam.
- No pewnie. To co? O 14 przyjadę po Ciebie i gdzieś wyskoczymy. Ok? - Odpowiedział.
- Okej. Do jutra. - Odpowiedziałam żegnając się z Filipem.  
Weszłam do domu. Rodziców nie było. No tak. Miałam posprzątać. Zapomniałam jak zwykle. W ciągu 40 minut dom był posprzątany, a ja udałam się do swojego pokoju. Podchodząc do szafy, wzięłam piżamę i poszłam do łazienki się przebrać. Gdy wróciłam, padłam na łóżko i wzięłam telefon do ręki, żeby sprawdzić godzinę. Była dopiero 21:34, a ja już czułam jak mi się oczy zamykają. - Trudno, trzeba to trzeba. - Powiedziałam sama do siebie i usnęłam.