Bajka dla potłuczonych życiem

Dawno, dawno temu Chociaż może to było właśnie przed sekundą, na oceanie istniała wyspa, którą zamieszkiwały emocje, uczucia oraz ludzkie cechy - takie jak: dobry humor, chęć posiadania bogactwa, smutek, mądrość, duma, inteligencja oraz Ja i Ty grubasku a wszystkich razem łączyła miłość. Pewnego dnia pokłóciliśmy się i opuściliśmy wyspę zostawiając na niej tylko miłość.Niedługo potem okazało się że bez miłości żyjąc samotnie zginęliśmy tak daleko od siebie ze swoimi cechami i emocjami... ja w pogoni za bogactwem zatraciłem się zupełnie i nawet mając dobry humor umarłem ze zgryzoty.... Ty grubasku dumnie pogrążyłaś się w smutku i również szybko odeszłaś.. Po naszej śmierci niestety wyspa na której została miłość zaczęła tonąć ale nasze uczucia przepływały niedaleko. Gdy pozostał jedynie maleńki skrawek lądu, miłość zaczęła prosić o pomoc przepływające obok uczucia.
Pierwsze podpłynęło bogactwo na swoim luksusowym jachcie. Miłość zapytała:  
- Bogactwo, czy możesz mnie uratować?
- Nie ma tam już miejsca dla ciebie, mam pokład pełen złota i kosztowności - odpowiedziało Bogactwo.
Druga podpłynęła Duma swoim ogromnym czteromasztowcem.  
- Dumo, zabierz mnie ze sobą! - poprosiła Miłość.  
- Niestety nie mogę cię wziąć! Na moim statku wszystko jest uporządkowane, a ty mogłabyś mi to popsuć... - odpowiedziała Duma i z dumą podniosła piękne żagle.  
Na zbutwiałej łódce podpłynął Smutek.  
- Smutku, zabierz mnie ze sobą! - poprosiła Miłość.  
- Och, Miłość, ja jestem tak strasznie smutny, że chcę pozostać sam - odrzekł Smutek i smutnie powiosłował w dal.  
Dobry Humor przepłynął obok Miłości nie zauważając jej, bo był tak rozbawiony, że nie usłyszał nawet wołania o pomoc.
Wydawało się, że Miłość zginie na zawsze w głębiach oceanu...
Nagle Miłość usłyszała:  
- Chodź! Zabiorę cię ze sobą! - powiedział nieznajomy starzec. Miłość była tak szczęśliwa i wdzięczna za uratowanie życia, że zapomniała zapytać, kim jest jej wybawca.
Miłość bardzo chciała się dowiedzieć, kim jest ten tajemniczy starzec. Zwróciła się o poradę do Wiedzy.  
- Powiedz mi proszę, kto mnie uratował?  
- To był Czas - odpowiedziała Wiedza.  
- Czas? - zdziwiła się Miłość. - Dlaczego Czas mi pomógł?
- Tylko czas zrozumiał jak ważna w życiu każdego człowieka jest miłość - odrzekła Wiedza.Dawno, dawno temu Chociaż może to było właśnie przed sekundą.