Smutna historia Tamary i Damiana cz. 1

Pewnego pięknego dnia rano przebudziłem się by zobaczyć która godzina gdy nagle słysze pukanie do drzwi, więc założyłem spodnie by zobaczyć kto to. Zszedłem na dół patrze a w drzwiach stoi zapłakana mama mojej dziewczyny.
- Co się stało –zapytałem
-Tamara ona… -mówi zapłakana mama Tamary
- Co się stało gdzie ona jest  
- Ona nie żyje.. – wybucha płaczem mama Tamary
- Jak to ? Nie to nie możliwe. Nie tylko nie ona - Padł na kolana
- Wejdźmy do środka – zaproponowała mama Tamary  
-Dobrze. Jak to się stało – Mówi zapłakany Damian  
-Ona i jej tata jechali samochodem, gdy nagle wyjechał tir i w nich walnął - opowiada mama Tamary
- Zabije drania wiadomo, kto to był musze go zabić – mówił roztrzęsiony Damian
- Niestety wszyscy uczestnicy tego wypadku nie żyją.
- Boże, dlaczego ona, dlaczego … – Krzyczy zapłakany Damian  
-Dobrze. Damian uspokój się. Są Twoi rodzice w domu  
- Nie ma pojechali do pracy.  
- Dobrze. To zróbmy tak Ty idź na górę i się ogarnij troszkę a ja Ci zrobię śniadanie, co Ty na to – Pyta mama Tamary  
- Dobrze - odpowiada Damian  
***Jakiś czas później schodzę na dół gdzie czeka już tam na mnie śniadanie usiadłem i zjadłem***
- Smakowało Ci - Pyta mama Tamary  
- Tak, było pyszne. Dziękuje – odpowiedział grzecznie Damian  
- Nie ma, za co? Idziesz dzisiaj do szkoły – Zapytała mama Tamary
- Nie, nie mam ochoty zadzwonię do rodziców na pewno mnie zrozumieją.
- Dobrze, ale nie ma mowy bym zostawiła Cię samego – mówi zaniepokojona mama Tamary
-To nic. Nic mi się nie stanie.  
- O nie, nie. Pojedziesz ze mną. – Mówi mama Tamary  
- Skoro Pani nalega.  
- No to zadzwonię do Twoich rodziców wszystko im wyjaśnię a Ty zabierz potrzebne rzeczy okej  
- Dobrze  
***Damian pakuje rzeczy, gdy nagle dzwoni telefon***
____________________________
Witam. Mam na imię Patrycja to jest pierwsza część mojego pierwszego opowiadania i pewnie nie będzie tak dobre ponieważ nie jestem w tym dobra. Mam nadzieje że zainspirujecie mnie do dalszego pisania. Miłego Dnia