Gdyby cisza mogła mówić, pewnie porozumiewałaby się szeptem. Szept ciepłego powiewu owinąłby naszą twarz, karząc nam się zastanowić, co chce powiedzieć.
Gdyby nicość mogła mówić, pokazałaby nam najdalsze zakątki świata. Zabrałaby nas tak daleko, jak daleko nie był jeszcze nikt. Dopiero wtedy by się ujawniła.
Gdyby muzyka mogła mówić, byłaby głosem słowika, delikatnością latającego motyla pieściłaby nasze wnętrze, póki nie przedostałaby się do najgłębszych zakątków zmysłów i nie uleglibyśmy spełnieniu.
Gdyby bicie serca mogło mówić, powiedziałoby nam, które serce bije według naszego rytmu i co możemy zrobić, aby biło jedynie w rytmie szczęścia.
Niestety żadne z tych rzeczy nie mówi.
Dlatego popełniamy błędy…
Dodaj komentarz