Zmienna cz.1

Biegłam coraz wolniej. Łzy skapywały mi z policzków. Czułam że to już koniec. Stres spowodował osłabienie mojej formy. Zaraz upadnę. Bez życia.  
I wtedy rzeczywiście się przewróciłam. Siła uderzenia była tak wielka że straciłam przytomność. Czy to już koniec? Naprawde tak miało się skończyć moje życie. Nie doznałam jeszcze tej wielkiej miłości. Nie pogodziłam się z siostrami. Moje oczy zalała ciemność. Traciłam kontakt z rzeczywistością. Ciekawe czy obudze się jeszcze na egzekucje czy umrę w śnie. Ostatni raz spojrzałam w górę. Niebo było zasłonięte białymi chmurami.  

...ciekawe...


Powoli zaczęłam otwierać oczy. Kręgosłup bolał jak diabli. W duchu przeklnołam się za zemdlenie na tak twardej ziemi. Jasne kolory drażniły moje oczy a skrzek ptaków, nie świergot tylko skrzek, doprowadzał mnie do bólu głowy.
Zaraz... ja żyje!!! Zaczęłam płakać ale to były łzy szczęścia. Ja Ross, zmienna po raz kolejny uciekłam łowcą! Rozejrzałam się wokół siebie. Śnieg... no tak śnieg! Mój wybawiciel. To śnieg przykrył moje ślady i dlatego łowcy mnie nie znaleźli. Pewnie byli daleko w tyle skoro śnieg zdążył spaść. Hmmm nie mogę tak tu siedzieć, muszę wsiąść się w garść. Powoli zaczęłam wstawać. Ogromny bul przeszył moje ciało. Lecz wstałam. Zaczęłam iść przed siebie. Gdzie ja teraz pójdę? Do domu nie wrócę pewnie jest tam teraz wielu łowców. Zadrżałam, śnieg przecież jest nie tylko piękny jest także zimny. I wtedy wpadłam na pomysł. Nie lubiłam tego robić. Ale to była sytuacja bez wyjścia. Musiałam coś ukraść, coś drogiego co zapewni mi życie przez co najmniej miesiąc. Zaczęłam grzebać w kieszeniach bluzy którą miałam na sobie. Natrafiłam na coś ręką. Cudnie! Z kieszeni wydobyłam mój ulubiony odtwarzacz muzyki.  
Ruszyłam przed siebie w poszukiwaniu miasta. A w głowie pogrywała mi melodia "Colors of the Rainbow"