Weselisko cz. 2

Staję z boku. Widzę – sołtys
Antoniemu w ucho duka:
- Ta damulka, ech! Ślicznotka,
ale z niej rasowa suka!
  
Jaka kształtna. Niezła dupa!
- Tu nadstawiam mocniej ucha.
Bujne i odkryte cycki.
Warto taką by przygruchać!
  
- Jeno to by warto wiedzieć
Jakie są jej obyczaje,
Czyli - chłopom jest przychylna?
Słowem, łatwo dupy daje?
  
Antek drapie się po głowie.
- Panna jest to przeurocza.
Iście dama, elegancka.
Lecz zagwozdka, czy ochocza?
  
- Patrz – Jaś mówi - cyc na wierzchu,
Jak to się to wystroiła.
I rozporek aż do dupy!
Musi być dla chłopów miła.
  
- Mnie wyznała – Antek prawi
- niby że to jest cnotliwa
Ale może jest inaczej,
Może tylko tak pogrywa.
  
- Czasem one tak gadają
A to tylko zwykłe bajki
Niby cnotka, a naprawdę
Z takiej kawał cichodajki!
  
Nie ma wyjścia, trza ją sprawdzić
Może chłopy my zepsuci,
Ale tej to grzech przepuścić,
Trza ją tęgo zbałamucić!
  
Mówisz, że to taka cnota
I że nawet profesorka.
Może by ją tak zaciągnąć
do ciemnego tam kantorka?!
  
Tam nie ważne – czy jest chętna,
Czy tam jej uległość mała
Już by się nie uchroniła
tam by dupy dać musiała
  
Antoś już podekscytowany:
- A to nasza śliczna Marta…
Już ją widzę w tym kantorku,
kiecka w górę, hen zadarta!
  
- A no widzisz! Jeszcze zdążym.
Przecie całkiem młoda nocka.
Panna jeszcze nas poczuje,
przyda jej się tęga młocka!
  
Przecie nie raz tak bywało
Na weselu, żeśmy knuli,
tak paniusię na cel wzięli
że kończyli w jej cipuli!
  
Marta niech też zazna bolce,
Jak się ją solidnie zbucha,
będzie panna na pamiątkę
z weseliska nosić brzucha!

Mdleję cała, przerażona,
Gdy to słyszy moje ucho.
Ledwie to na nogach stoję,
bije biedne me serducho.