Piszę proste wiersze,
Owijam je w serce dla Ciebie,
Przyozdabiam pocałunkiem,
Ofiaruję z sercem na dłoni.
Nie czekam na uznania,
Choć żyję czekając na słowa,
Błądzę wzrokiem naiwnym,
Żadne z nich nie pada w moją stronę.
Wielka pustka zalewa mi serce,
Co spękane czekało na bandaż,
Czas ochłonąć, założyć tarczę,
Mogę walić, lecz nic nie dociera.
Jedna łezka krąży po oku,
Myśli sobie, w którą iść stronę,
Nieuważna spada po twarzy,
Tak jak spada poezja do Ciebie… 21.06.2018
2 komentarze
NIK
PISANIE POEZJI , TO WYZWANIE NIE LADA . BO WIDZISZ , CZY SŁOŃCE , CZY DESZCZ PADA , PISANIE POEZJI WYZWANIEM NIE LADA . EWELIN , PISZ WIĘCEJ , PRZED WSCHODEM SŁOŃCA , W CZASIE TRELI SKOWRONKA , PRZY BLADEJ POŚWIACIE KSIĘŻYCA , BO PISANIE POEZJI ZACHWYCA . JEDNAK PIÓRO MA TO SIEBIE , IŻ NIE TAK KRZEPI , JAK CHŁOPIEC CO ... POEZJA EWELIN ROZNIECI DUSZĘ LECZ W POLE BO SIĘ ... .
Ewelina31
@NIK łatwo nie jest. Nie wiem nawet, czy dobrze mi idzie. A pisanie samo wkrada mi się w pióro. Więc dlaczego nie pisać? Cokolwiek by to nie było
AuRoRa
Smutne, że nie trafia do adresata, a powinno. Przynajmniej czytelnicy czytają
Obca
@AuRoRa a autorka właśnie z czytelników jest dumna