,, Prezent, który nie dotarł"

Piszę proste wiersze,
Owijam je w serce dla Ciebie,
Przyozdabiam pocałunkiem,
Ofiaruję z sercem na dłoni.

Nie czekam na uznania,
Choć żyję czekając na słowa,
Błądzę wzrokiem naiwnym,
Żadne z nich nie pada w moją stronę.

Wielka pustka zalewa mi serce,
Co spękane czekało na bandaż,
Czas ochłonąć, założyć tarczę,
Mogę walić, lecz nic nie dociera.

Jedna łezka krąży po oku,
Myśli sobie, w którą iść stronę,
Nieuważna spada po twarzy,
Tak jak spada poezja do Ciebie… 21.06.2018

Ewelina31

opublikowała opowiadanie w kategorii poezja, użyła 91 słów i 513 znaków.

2 komentarze

 
  • NIK

    PISANIE POEZJI , TO WYZWANIE NIE LADA . BO WIDZISZ , CZY SŁOŃCE , CZY DESZCZ PADA , PISANIE POEZJI WYZWANIEM NIE LADA . EWELIN , PISZ WIĘCEJ ,  PRZED WSCHODEM SŁOŃCA , W CZASIE TRELI SKOWRONKA , PRZY BLADEJ POŚWIACIE KSIĘŻYCA , BO PISANIE POEZJI ZACHWYCA .  JEDNAK PIÓRO MA TO SIEBIE , IŻ NIE TAK KRZEPI , JAK CHŁOPIEC CO ...  POEZJA EWELIN ROZNIECI DUSZĘ LECZ W POLE BO SIĘ  ...   .

    21 cze 2018

  • Ewelina31

    @NIK łatwo nie jest. Nie wiem nawet, czy dobrze mi idzie. A pisanie samo wkrada mi się w pióro. Więc dlaczego nie pisać? Cokolwiek by to nie było ;)

    22 cze 2018

  • AuRoRa

    Smutne, że nie trafia do adresata, a powinno. Przynajmniej czytelnicy czytają :)

    21 cze 2018

  • Obca

    @AuRoRa a autorka właśnie z czytelników jest dumna :)

    21 cze 2018