O tej "kurwie"

Besztam siebie za te „kurwy”,  
Besztam siebie za te „chuje”,  
Lecz żyć bez nich nie potrafię,  
Nawet w wiersze je wplątuję.  

Cóż poradzę, że ta „kurwa”,  
Wszędzie, kurwa, mi pasuje,  
Włazi pięknie między wersy,  
I upiększa, i rymuje.  

Ja pierdolę - powiesz bracie,  
- Weź już, kurwa, się uspokój!  
Już żeś limit „kurw” wyczerpał,  
Chyba, kurwa, tego roku?  

A ja na to, że ni chuja,  
Jaki limit? O żesz kurwa…  
I tu piękny rym do „kurwy”,  
By ten tekst się nam nie urwał.  

Kurwa, kurwie, kurwom, kurwy…  
Ja pierdolę, to szał chuja,  
Co lepszego jest niż „kurwa”?  
Spytaj ciotki, spytaj wuja.  

Każdy z „kurwą” leci śmiało,  
Nie ma, kurwa, tu wyjątku,  
„Kurwą” rzucić przecież zdrowo,  
A szczególnie to przy piątku.  

Kto przeklina, ten wie dobrze,  
Że jak „kurwę” dobrze wpleciesz,  
No, to, kurwa, nic lepszego,  
To najlepsze zdanie w świecie.  

Bo bez „kurwy” jest nam smutno,  
Bo bez „kurwy” chujem wieje,  
Bo bez „kurwy” baśni nie ma,  
O tym szumią stare knieje.  

A na koniec, kurwa, powiem,  
Że mi pisać się nie chciało,  
O tej kurwie, kurwa jasna…  
We łbie mi się pojebało.