Czy jeszcze kiedyś zobaczę mój dom...

I przyszła zimna Śmierć -
Staruszek pod respiratorem
Widział jej straszną twarz
Szarym, szpitalnym wieczorem...

Słyszę jej ciche szeptanie...
Dziś była na mojej sali
Umarł ten młody pod oknem.
Nad ranem go zabrali.

Myślałem, że już mi lepiej,
Że wyjdę z tego, że wrócę,
Do mego domu, do życia...
Gorzko pozbyłem się złudzeń.

Każda minuta tu jak godzina,
A dzień każdy – to lata całe,
Basen, kroplówka, jęki...
Skończył się świat, jaki znałem...

Kiedyś widziałem Ją na ulicy,
Za młodą kobietą w kolejce -
Kiedy odeszła od kasy,
Śmierć wzięła ją pod rękę...

Wczoraj ćwiczyłem karate,
Dumny z poklasku i zwycięstw...
Nie miałem nawet pojęcia...
Dziś walczę naprawdę - o życie.

Wciąż słyszę Jej ciche szepty,
Kiedy w gorączce majaczę,
Gdy walczę o każdy oddech,
Kiedy w poduszkę płaczę...

Leżąc tu pod kroplówką
Czasem tak myślę sobie,
Jak to jest nie czuć bólu,
Bez świadomości, w grobie...

Nie mam już siły, by walczyć,
Przyjdź po nie, Straszna Pani!
Zabierz mnie wreszcie do siebie,
Chcę się pogrążyć w otchłani...

Najgorsze są te noce...
Patrzę w szpitalne okno,
Ktoś jęczy, inny kaszle...
Drzewa na deszczu mokną...

Ta szyba jest taka cienka,  
A za nią świat, który znałem,
Już dla mnie nie ma znaczenia...
Po tym co tutaj widziałem...