Połączeni przez pasję cz.1

Tak sobie wyobrażam Olę

**********************************************************************************************************



Dziś mamy pogodny dzień lipca.
Ze snu wybudziła mnie piosenka "Can we dance" zespołu The Vamps, która jest ustawiona jako mój budzik. Jak poparzona zeskoczyłam z łóżka, wzięłam naszykowane wcześniej ubrania i pobiegłam do łazienki. Po wzięciu szybkiego prysznica, uczesaniu i wysuszeniu włosów, umyciu zębów oraz ubraniu się wreszcie wyszłam z łazienki. Przelotnie jeszcze spojrzałam w wielkie lustro stojące w moim pokoju. Ubrana byłam w miętową bokserkę i krótkie spodenki z azteckimi wzorami, a włosy związane miałam w dosyć luźnego koka na czubku głowy. Choć była dopiero 6:30 rano, zjadłam już śniadanie, które naszykowała mi moja mama. Pobiegłam do mojego pokoju, który znajdował się na drugim piętrze naszego domu i wzięłam z niego walizkę.  
-Pa, do za dwa tygodnie!- Powiedziałam tylko na odchodne i wyszłam z domu, ciągnąc różową walizkę za sobą. Szłam do ustalonego miejsca zbiórki powoli, nie śpiesząc się, bo wiedziałam, że mam jeszcze trochę czasu. Pewnie się zastanawiacie, gdzie ja tak wcześnie wyszłam? Już wyjaśniam, sprawa jest dosyć prosta, po prostu jadę z dziewczynami na takie babskie kolonie. Babskie dlatego, że jadą na nie tylko dziewczyny. Pewnie pomyślicie, że to głupie bo jakbyśmy pojechały na normalne kolonie to spotkałybyśmy jakieś "ciacha". Nam się z miłością nie śpieszy, nic na siłę. Wracając do kolonii, jedziemy na dwa tygodnie. Nawet nie wiecie jak się cieszę, całe 2-tygodnie bez mojego jakże denerwującego braciszka. Po prostu raj na ziemi! Oczywiście, będzie mi brakować jazdy na moim skarbie, czyli w skrócie Hondzie CBR650F, którą dostałam jako prezent urodzinowy od rodziców. Wiem, że to może trochę dziwne, że 15-latka ma taki motor, ale to było moje wielkie marzenie, więc rodzice postanowili je spełnić. Wracając do wyjazdu, już jestem na miejscu zbiórki i chyba widzę dziewczyny.
-Siemka!-Zawołałam do stojących tyłem do mnie dziewczyn.
-O Ola! Myślałyśmy, że się już nie zjawisz.
-To tak dużo Kinga nie myśl bo się przegrzejesz- Odpowiedziałam jej na co wszystkie wybuchłyśmy śmiechem.-Jak ja was kocham! Ale mam zasadnicze pytanie, gotowe na najlepsze wakacje w całym waszym życiu?- Niemalże krzyknęłam na co dziewczyny tylko się uśmiechnęły i przytaknęły potwierdzająco głowami.
-Z tobą wszędzie siostro!- Tym razem odezwała się Nati, która zazwyczaj mało mówi, za to Kinga jest jak katarynka, wciąż o czymś mówi.
Naszą krótką wymianę zdań przerwał krzyk opiekunki, informujący nas o tym, że mamy wsadzić bagaże do "bagażnika" autobusu i zająć sobie miejsca. Usiadłam sama za dziewczynami ponieważ, było nas bardzo mało i mogłam sobie na to pozwolić. Niestety, jak na zawołanie, znalazł się powód przez który od razu chciałam usiąść z jakąś dziewczyną. Powodem tym było to, że autobus wiozący na kolonie grupkę chłopaków się zepsuł, a jak się okazało jedziemy w to samo miejsce. Inne dziewczyny chyba też o tym pomyślały, nim się obejrzałam wszystkie siedziały już dwójkami. Nie miałam wyboru, więc siedziałam i obserwowałam jak autobus stopniowo się zapełnia. Nie powiem, że chłopcy nie wpadli mi w oko, po prostu nie lubię kłamać. Byli w większości w naszym wieku, tylko kilku jak się okazało było starszych i to oni zajęli tylne siedzenia. W tym momencie autobus się zapełnił. Jak siedziałam tak siedzę sama. Nie, że mi coś nie pasuje, pasuje nawet bardzo, wiecie więcej miejsca do spania itd. No i wykrakałam! Do autobusu wparował jeszcze jeden chłopak, przeprosił za spóźnienie i zaczął przemierzać autobus w poszukiwaniu swoich kumpli. Wielkie było jego zdziwienie gdy zobaczył, że nie zajęli mu miejsca. W tym momencie Kinga zaczęła się cicho śmiać.
-I z czego rżysz!?- Zapytałam ją na co ona wybuchła śmiechem.-Zaczynam z chwili na chwile coraz bardziej przestawać wierzyć w ludzkość.
Mogłabym jej jeszcze dogadać, ale przeszkodziło mi w tym pytanie skierowane do mojej osoby.
-Hej! Sorki, że przeszkadzam ale czy mógłbym się dosiąść?-Dopiero teraz zauważyłam jaki on ma piękny głos, taki kojący. "Bożę Ola! Co ty wygadujesz?!"-Skarciłam się w myślach i aż zachciało mi się śmiać.
-Jasne, siadaj.-Powiedziałam i zdobyłam się na jak najmilszy uśmiech-Zwą mnie Księżna Aleksandra IV, a Ciebie nieznajomy?- Zapytałam aby rozluźnić trochę napiętą atmosferę, on się zaśmiał i chyba wczuł w "klimat".
-Mnie zwą Książę Krzysztof I, miło Cię poznać milady.-Powiedział na co jeszcze teatralnie się ukłonił, a ja już nie mogłam wytrzymać, więc wybuchłam niepohamowanym i zaraźliwym śmiechem.
-Mi również miło poznać paniczu, a teraz chciałabym przedstawić Ci moje przyjaciółki, Kingę i Nati.-Wskazałam ręką na te dwie wariatki, on się do nich uśmiechnął, wystawiając przy tym na światło dzienne swoje śnieżnobiałe zęby, po czym podał im dłoń i się przedstawił.Reszta trasy minęła nam na samych wygłupach i żartach, nie obeszłoby się bez dokuczania sąsiadowi z siedzenia obok i poznawania się lepiej.  


**********************************************************************************************************
Heej, heej, heej! ;*
Przepraszam, że tak długo nie było wstawiane ale mam też obowiązki jak każdy człowiek, po prostu się nie wyrobiłam.
Mam nadzieję, że się spodoba i wiem, że krótkie ale nie miałam pomysłu.
Ogólnie wielkie dzięki za wszystkie komentarze, miło mi się robi na serduchu gdy je czytam. Zarówno te pozytywne jak i te mniej bardzo motywują.
A w ogóle jak tam w szkole? xD (Mistrzu zmieniania tematu)
U mnie całkiem dobrze
Wytrwałości, następną postaram się wrzucić w weekend ale tego nie obiecuję.
Proszę o komentarze, no i.... chyba to wszystko
Bajooo ;* xD /OlaUnicorn