,, Wyrwany z kontekstu"

,, Wyrwany z kontekstu”
Jest mi źle. Czy niczego nie rozumiesz, że sam paprzesz swoje życie? A przy okazji moje? Po co tyle obiecujesz, a potem migasz się od odpowiedzialności? Myślisz, że jestem głupia? Że nie wiem, jak po kątach pijesz? I co, że w domu, skoro wszystko stoi puste? Po co kupowałeś przeróżne maszyny, skoro nigdy nie jesteś w stanie nimi jechać? Po co mnie rujnujesz???
Obiecałeś, że postaramy się o dziecko. I staramy się, tyle, że zawsze kiedy trzeba, ty leżysz odłogiem… Chwilami mam wrażenie, że nie wyszłam za ciebie, tylko za żubra… Kiedyś w pracy nazywali cię Panem Tadeuszem. Teraz wiem, dlaczego…
Boże, przestań i zlituj się nad sobą i swoim życiem, które obiecałeś, że spędzimy wspólnie. Leżysz w samochodzie napruty i aż wstyd, aby ktokolwiek teraz do nas przyszedł.
Obudź się! Wstań i przynajmniej połóż się do łóżka, jak normalni ludzie. Nie rań mnie do całkowitych granic możliwości.
Napisałam ci wiesz, wiesz?
Dla ciebie:
Kocham cię jak życie
Chcę przy tobie, wzrastać i z tobą upadać.
Chcę być przy tobie nie tylko w bogactwie, ale i w biedzie
Chcę opatrywać ci rany, jak to robi człowiek zakochany…
Chcę być przy tobie, kiedy słońce wschodzi,
Kiedy ludzie budzą się do pracy…
Chcę przy tobie trwać w szczerości i miłości,
Tylko wytrzeźwiej, proszę…

Nie rymuje się, wiem, ale nie to jest ważne. Ważne, a przynajmniej dla mnie, jest jego przesłanie. Do ciebie. Chciałam ci go podarować, ale nie miałeś czasu, aby go przeczytać. Chciałam ci go przeczytać, ale nie miałeś czasu, bo spieszyło ci się na dwór. Chciałam ci go zostawić na później, lecz ujrzałam, że wyrzuciłeś go do kosza…
To boli…
Jeśli mnie kochasz, wytrzeźwiej…
Tylko dla mnie…
Albo, choć dla siebie samego…

Czy to felieton, to nie wiem, ale chciałam dać przesłankę tym, którzy przestali zauważać, że trzy piwka, to za mało…