Byle jak PROLOG

Wiedziałam, że ona umrze. 23 luty Najbardziej bolesny dzień, jaki przeżyłam w 2018r. I pomyśleć, że w sylwestra bawiłam się jak gdyby nigdy nic, a tu kilka dni później straciłam osobę, która była dla mnie wzorem. Ja kiedyś wygrałam walkę o życie z rakiem. Jej się nie udało. Była bardzo dzielna. Czy tylko ja mam takiego pecha? Nie wiedziałam, że śmierć bliskiej mi osoby tak szybko mnie dotknie. Nie wiedziałam, że można mieć tak ogromnego pecha. Oglądając reklamy o chorych dzieciach, nie wiedziałam, że kiedyś znajdę się w tej samej sytuacji. Mi się udało. Walczyłam i zwyciężyłam. Byłam przy niej w szpitalu, odbierałam ją po chemii wykończoną i wychudzoną. Czy aż tak może być byle jak? Wczoraj jeszcze było dobrze a teraz jest byle jak. Byle być i byle trwać. Doczekać następnego dnia aby iść na cmentarz, zapalić świeczkę, usiąść i porozmawiać z nią mimo, że nie może mi odpowiedzieć ale wiem, że patrzy na mnie i słucha. Patrzę na zdjęcia i zastanawiam się dlaczego to mnie spotkało. Trzeba sobie zaufać i lecieć.