Słonik

Spotykają się dwaj milionerzy:
- Słuchaj, jakiego słonia kupiłem.
- Słonia? Na cholerę ci słoń?
- Posłuchaj. On mi trawę kosi koło willi każdego ranka. Dzieci do szkoły odprowadza. Przywozi je potem z powrotem. Lekcje za nie odrabia. Czaisz? Śniadanie, obiad robi. Nocą domu pilnuje.
- Niemożliwe.
- No, to ci mówię. Taki jest ten słoń i już.
- Słoń?
- Słoń.
- To sprzedaj mi go!
- Chyba z byka spadłeś. Takiego zajebistego słonia?
- No!
- No, nie wiem. Chyba, że za sześć milionów.
- Powaliło Cię. Dam ci cztery.
- Ciebie powaliło. Nie mniej niż pięć.
- Dobra, niech będzie pięć.
- Stoi.
Spotykają się tydzień później.
- Słuchaj. Coś nie tak z tym słoniem.
- Co niby?
- A wiesz, on jest dziwny jakiś. Cały trawnik, kwiaty, wszystko podeptał. Nocą ryczy jak potłuczony, spać nie daje. Porozpierdzielał w drobny mak letni domek dla gości.
A dziś, od rana, zabrał się za demontaż mojej willi.
- No, coś ty...naprawdę? Ale, wiesz co? Nie powinieneś o nim tak źle mówić.
- A czemu by nie?
- Bo go nigdy nie sprzedasz!