Nic nie pamiętam #41

- Czekałaś?
        Jak to mam rozumieć?

  Patrycja słysząc taką odpowiedź
  instynktownie wyprostowała się  
odsuwając od siebie salaterkę z  
sałatką jakby dostała wstrząsu
anafilaktycznego.
  
  - Ależ nie denerwuj się Patrysiu.
    
  - Jeśli już to nie nerwy a zdziwienie
    o ile nie szok, że moja najlepsza
   przyjaciółka nie jest ze mną szczera.
  - Fejklówna żywo gestykulowała,
   deptając trawnik stąpając od prawa  
   do lewa. - Przecież wiesz, że liczę się
   z twoim zdaniem i bardzo je sobie  
  cenię.

  - I taki stan rzeczy ma prawo bytu
    tylko dlatego, że ja tego nie
    nadużywam - spokojnie wyjaśniła
    Dobosz. - Wiesz, że w naszych  
   zawodach liczy się intuicja. Ona mi
   podpowiadała, że to nie jest jeszcze  
  ten czas.