,, Krótkie"

,, Krótkie”
Życie takie krótkie, a złości tak wiele
Każdego dnia kogoś odchodzą przyjaciele
W smutku i rozpaczy żegnani przez bliskich
Pełne łez wylanych są wtedy oczy wszystkich.
Przez ten czas okrutny, bo żalem jest wylany
Doceniamy życie, potem zapominamy
Po stypie do domu, wracamy do codzienności
I już nie myślimy o swej teraźniejszości.
A życie jak piasek przez palce przelatuje
Każdego dnia nas mniej, tchnienie ulatuje
I nikt nie zauważa, że zmarszczka pod nosem
Sugeruje starość, nie uciekniesz przed losem.
Ludzie wciąż się boją rozmawiać o starości
Wolą rzeczy miłe, najlepiej o miłości
Myślą, że to słowo raz wypowiedziane
Ściągnie na nich klątwę, jest zaczarowane.
To jakaś bujda, nic bardziej mylnego
Choćbyś nic nie mówił, nie unikniesz tego
Bo już na starcie, gdy na świat przychodzisz
Wiesz, że będziesz żył, a potem odchodzisz. 26.05.2018

Ewelina31

opublikowała opowiadanie w kategorii poezja i inne, użyła 156 słów i 913 znaków.

2 komentarze

 
  • AuRoRa

    Takie prawdziwe, że aż strach, ale czas nie stoi w miejscu, łapka

    29 maj 2018

  • Ewelina31

    @AuRoRa Dzięki :)

    29 maj 2018

  • AnonimS

    Krótkie jak życie. Pozdrawiam

    26 maj 2018

  • Obca

    @AnonimS dziękuję za komentarz

    27 maj 2018