Dwa Wilki

Dwa WilkiDwa Wilki

(dedykuję M.)

W mej głowie dwa wilki walczą wciąż ze sobą.

Jeden podły, fałszywy do zła wciąż mnie kusi,  
Arogancki, kłamliwy, serca wkoło rani,  
Rozdziera moje wnętrze, zabija współczucie,  
Przypełznął w moją duszę z piekielnej otchłani.  

Drugi z nich radosny, życzliwy i wierny,  
Jest pełen nadziei, kocha i rozumie,  
Wiernie patrzy w me oczy i tuli się czule,  
Bym mógł żyć bez strachu, szlachetnie i dumnie...

Który z nich zwycięży na mej ziemskiej drodze?
Może pożre mnie czarna bestia z piekła rodem?  
Czy też w śnieżne futro drugiego swą twarz wtulę
Podając moim wrogom swe ręce na zgodę?

Już wiem, który z wilków mą duszę zagarnie -  
Ten z nich wygra, którego świadomie nakarmię...

Marcin123

opublikował opowiadanie w kategorii poezja, użył 139 słów i 741 znaków, zaktualizował 20 lis 2018.

2 komentarze

 
  • AHopeS

    Są dni kiedy czarny wilk ma cię w garści, lecz biały czuwa i ma większą przewagę. Karmić czarnego wilka nie jest warto, lepiej przytulic sie do białego.  
    Bardzo emocjonalne. NIE PRZESTAWAJ PISAĆ!  :przytul:

    6 lip 2019

  • Marcin123

    @AHopeS - to stara indiańska przypowieść, którą ubrałem w rymy. Odwieczna walka dwóch stron człowieka, yin i yang, dobra i zła, mroku i światła... Wybacz, AHopeS, ale przestałem już pisać. Dziękuję za ciepłe słowa. Bardzo mi miło, że na chwilę weszłaś w mój świat i przyniosłaś migotanie światełka... Ale wokoło mnie już ciemność.

    7 lip 2019

  • Margerita

    Bardzo mi się podobał  widzisz potrafisz łapeczka do ciebie macha :hi:

    14 lis 2018

  • Marcin123

    Margerita - bardzo się cieszę. Dziękuję.

    14 lis 2018