,, Biała laska"

Pierwszym krokiem płonę, by zapomnieć,
Przeszłość wniosła nie tylko smutek i łzy,
Pomysły na jutro zostały spisane w głowie,
Strach pomyśleć, czy dane mi będzie je wyjąć.

Przypominam sobie nie pierwszą i ostatnią łzę,
Miała zapach morza, choć utkana ze zmartwień,
Ciężko zaakceptować, kiedy w głowie huczy,
Złe emocje wplatają się w warkocze i zostają.

Majestatyczna sylwetka brnie ku zimie na przód,
Napęd na dwa koła, z czego oba przebite,
Nie wiem, czy jest sens, by zainwestować w naprawę,
Lecz bez mobilności nigdzie nie dojadę.

W pocie czoła szukam pocieszenia w słowach,
Spisuję je, aby pamiętać, że je zakonserwowałam,
W każdą kolejną zimę giną, pochłonięte ogniem,
A ja bez gwarancji, brnę w przyszłość z białą laską. 20.07.2018

Ewelina31

opublikowała opowiadanie w kategorii poezja, użyła 140 słów i 796 znaków.

2 komentarze

 
  • AuRoRa

    Nikt nie zna przyszłości, pięknie napisane.  :)

    20 lip 2018

  • Obca

    @AuRoRa Dziękuję:-)

    20 lip 2018

  • AnonimS

    Ewelinka skąd Ty masz te pomysły na pisanie? Co jeden utwór skomentuję to Ty trzy kolejne wrzucasz... pozdrawiam

    20 lip 2018

  • Obca

    @AnonimS Sama się nad tym zastanawiam:-)

    20 lip 2018