Skądś ja znam ! cz. 1

Wysiadłeś z samochodu i ujrzałeś z daleka postać Ignaczaka. Rzucił Ci spojrzenie i od razu zacząłeś się śmiać.
-Cześć. – Przywitaliście się, a potem razem z Krzyśkiem udałeś się w kierunku ośrodka. Rozstaliście się na korytarzu i otworzyłeś drzwi pokoju, które dzieliłeś z Kurkiem. Zauważyłeś go leżącego na brzuchu, ze słuchawkami na uszach, podpiętego pod niewielkiego laptopa. Rzuciłeś bagaż koło swojego miejsca spania i wtedy Twój towarzysz podniósł się i pogodnie uśmiechnął. Pomachał Ci ręką i Ty odpowiedziałeś mu tym samym. Opadłeś na łóżko i rozglądnąłeś się po pokoju. Nic się nie zmienił od Twojej ostatniej wizyty. Te same białe ściany, te same kasztanowe meble, ta sama wąska półka. Wstałeś z łóżka i wyszedłeś na balkon. Było zimno, lecz nie aż tak bardzo, byś nie mógł oprzeć się o lodowatą barierkę. Twój wzrok przykuł srebrny samochód i ujrzałeś wysiadającego z niego Michała Winiarskiego. Lecz nie był on sam.
-Bartek? – Zawołałeś przyjaciela, a gdy stanął obok Ciebie niespokojnie zapytałeś. – Ta kobieta, to?
-Siostra Winiara. – Odpowiedział z uśmiechem. – Dobry z niej analityk sportowy. Przy okazji Misiek załatwił jej staż.
-Ach. – Wydałeś ze swojego gardła i schowałeś się do środka, gdyż nie chciałeś zostać przyłapany na zbyt wielkim zainteresowaniu jej osobą. Zdjąłeś swoje air maxy, przebrałeś zmoczone dżinsy na luźne spodenki i w japonkach zszedłeś na dół. Czas było przywitać się z trenerem i resztą zawodników.

  Na stołówce już wszyscy się zebrali. Zająłeś miejsce między Bartkiem, a Zbyszkiem. Niby nic nie przykuło Twojej uwagi, lecz gdy tylko pojawiła się w progu, uśmiechnięta, z bratem, a Twoim reprezentacyjnym kolegą, coś jakby nakazało Ci się uśmiechnąć. Została Wam przedstawiona i dowiedziałeś się, że ma na imię Asia. Przecież to takie ładne imię.
-Laska. – Dobiegł Cię głos Zbyszka.
-Nie dla Ciebie. – Coś jakby nakazało Ci przerwać milczenie.
-Skąd ta pewność Piotrze ?
-Takie rzeczy się wie. – Uśmiechnąłeś się cwaniacko.
-To zobaczmy, który pierwszy ją poderwie. – Wysunął dłoń ku Tobie, lecz cofnął, gdy usłyszeliście stanowczy ton głosu Michała.
-Tylko spróbujecie, a zabiję Was najszybciej, jak to tylko możliwe. – Warknął, a potem kolejny raz się uśmiechnął. Z ulgą odetchnąłeś, bo nie miałeś najmniejszej ochoty się zakładać, szczególnie o kobietę. Takie zakłady są niedopuszczalne. Jeszcze tego Ci brakowało, żeby rozkochać w sobie dziewczynę, a potem ją porzucić. I chociaż wiedziałeś, że kiedyś sporadycznie to robiłeś, teraz zmądrzałeś i nie miałeś najmniejszego zamiaru znowu wrócić do tego gówna. W każdym bądź razie, nie z nią, nie z Asią.
-Piter uśmiechnij się! – Krzysiek właśnie nagrał Cię na kamerę, a Ty nie miałeś chęci się uśmiechać. Pogoda była okropna, okropny był Twój także humor. Na szczęście Igła chyba to wyczuł i poszedł kręcić coś innego z ZB9, a Tobie dał spokój.
-Co Cię tak ugryzło? – Na sam dźwięk jej głosu przeszył Cię przyjemny dreszcz, a włosy na karku się zjeżyły. Ona chyba to zauważyła i cichutko zachichotała.
-Tak jakoś mam, że nie lubię takiej pogody.
-Chyba jak każdy. – Dosiadła się i dobiegł Twoje nozdrza przyjemny zapach jej perfum. Lubiłeś bez. Był taki inny, a jakże delikatny i subtelny.
-Studiujesz?
-Na AWFie w Krakowie, dokładnie to kierunek sport.
-Sport?
-Mogę być menadżerem, trenerem, dziennikarzem sportowym. Ogólnie nazywa się to sport. – Spojrzałeś na nią. Pierwszy raz się odważyłeś i napotkałeś jej brązowe tęczówki. Zupełnie inne niż ma Winiar. A przecież to jest rodzeństwo.
-Fajnie. – Powiedziałeś z zachwytem, lecz potem stwierdziłeś, że musiałeś wyglądać komicznie, bo zaczęła się śmiać. - Masz praktyki?
-Powiedzmy, że załatwiłam sobie staż.
- Czyli będziesz z nami na dłużej?
-Oczywiście– Podniosła się i pożegnała. Zobaczyłeś jak wędruje z gracją po schodach i nie wiedziałeś, dlaczego, ale polubiłeś ją od razu.




===============
Opowiadanie całkowicie zmyślone. Zbieżność imion, nazwisk i miejsc przypadkowa. Powiedzcie co o tym myslicie. Wzorowałam się na innych bo nie wiedziałam jak zacząć.