Nienawidzę lata

Jest gorąco, nienawidzę lata... Wachlując się już nieaktualnym zeszytem do szkoły spoglądam w okno. Z czego oni się tak cieszą? Że można jajecznicę na betonie zrobić? A może, że dziewczynom od potu makijaż się rozmywa? Nie wiem... Boli mnie głowa, jest duszno, ile można? Czy ktoś powie mi co w tej porze jest takiego ciekawego? To, że można się kąpać? Pff... Nawet nie macie pojęcia ile nastolatek wpędza to w kompleksy, kiedy muszą ukazać rąbek swego ciała.
Odchylam się na krześle do tyłu.
Jest gorąco, duszno.
Umieram.
W tej agonii ani jedno wspomnienie mnie nie zaszczyci. W sumie to jakie...? Przecież w lato zawsze siedziałam w domu.
Nadymam się.
Tak naprawdę to chyba i nienawidzę jesieni... Zimy też... I wiosny!
Nie... Ja nienawidzę swojego życia. Nienawidzę tego bycia samej.
Nie mogąc znieść ciężaru jakim jest samotność zamykam się w domu. Boję się wyszczubić nosa na ludzkość...
Za dużo już spędziłam czasu w czterech ścianach... Czy tam na zewnątrz coś się zmieniło? Nie... Raczej nie...
Nie nienawidzę bycia samej, nie nienawidzę życia, ja nienawidzę siebie.
Brzydzę się sobą, tym kim jestem, jak wyglądam, jak żyję.
Nie, nie... Chwila, przecież ja nienawidzę tych radosnych ludzi.
Spoglądam na nich z góry i wątpię w ich prawo istnienia, niczym karaluchy mam ochotę zgnieść. Ale za co...?
Za to, że oni są szczęśliwi? Za to, że ja jestem samotna...?
Pamiętasz ile cierpienia ci wyrządzili?- odzywa się głos w głowie.
Pamiętam.
Ale co w związku z tym? To oni rozpalili ogień obrzydzenia we mnie, jednak to ja byłam za słaba by się przeciwstawić.
Nienawidzę ich, nienawidzę pór roku, swego życia, swej samotności, siebie... Tej planety, tego wszechświata.
Dlatego dalej w czterech ścianach, będę spoglądać na innych i z nich szydzić...
Bo w końcu mamy lato.
  
~~
Omg konam, śpiąca, ciepło jest i piszę jakoś tak... do dupy. xD