Julie

Siedziała sama… znowu. Dochodziła 18:00, a Roberta nie widać. Kolejny raz w piątkowy (choć będzie i to sobotni, i zapewne też niedzielny wieczór) wolał pójść, nachlać się z kumplami, niż spędzić czas z nią. Nie przeszkadzało mu nawet, że dziś właśnie minął rok, od kiedy są razem.
Ciemnowłosa Julie tkwiła na beżowej kanapie, tępo gapiąc się w czarny ekran wyłączonego telewizora, w którym leciał właśnie niemy film o przygodach smutnej, egzystującej w bezruchu na skórzanym meblu, porzuconej dziewczyny.  Czekała nadal, bezsensownie łudząc się, że mimo wszystko zaraz się zjawi. Skończył pracę o piątej, czyli ma jeszcze czas, więc może jednak przyjdzie, zadzwoni: “będę za pięć minut”, zapuka…?

Nadzieja okazała się jednak złudna. Wskazówki zegara przesuwały się z 18:02 na 18:08, 18:12, 18:44 i za nic w świecie nie chciały się zatrzymać, mknęły bezlitośnie, wypełniając ciszę coraz boleśniejszą i gęstszą pustką. Zadzwonił telefon, robiąc mały, nic nieznaczący przecinek w czeluści tej pustelniczej samotni.
– Halo – wyszeptała cicho, jakby ta agonia wyssała z niej całą energię do życia i zdusiła wszystkie chcące wydobyć się z jej ust słowa.
– Cześć. Coś taka bez życia?! Jest piątek! – poinformowała Sara, najlepsza kumpela brunetki, subtelnie wrzeszcząc w słuchawkę.
– Nie mam nastroju. I nie krzycz.
– Wyłaź i wpadaj do Billy’ego, napijemy się!
– Nie mam ochoty.
– Nie marudź, tylko wskakuj w buty i wymarsz! – zagrzmiała rówieśniczka dziewczyny.
– Daj mi spokój, zamierzam się położyć.
– Znowu go nie ma?!  
– To nieistotne.
– To tym bardziej powinnaś wyjść i napić się ze mną wódki. – Zbulwersowana przyjaciółka brzmiała, jakby nie zamierzała odpuścić.
– Nie.
– Nie…? To zaraz zobaczymy! – zagroziła Sara i się rozłączyła.


Brunetka, oglądając niemą produkcję, przysnęła. Z drzemki wyrwało ją pukanie. Nie miała zamiaru ani ochoty ruszać tyłka, zignorowała więc stojącego za drzwiami osobnika, lecz ten nie odpuszczał i z pełną sumiennością zaczął w nie bębnić.
– Kurwa, pali się? – Julie niechętnie wstała i ruszyła w stronę źródła wkurwiającego dźwięku.
– No i co?! – Rozradowała się z dumą stojąca w drzwiach Sara.
– Nic – burknęła brunetka, gnuśnym krokiem wracając skórzany mebel.
– Wstawaj, do cholery, ile czasu będziesz tu spać?! – Jasnowłosa dziewczyna pociągnęła ją za dłoń, niemal wyrywając ze stawu rękę przyjaciółki.
– Mówiłam ci, że nie chcę.
– Gówno mnie to obchodzi! Za dziesięć minut widzę cię umalowaną, ubraną i gotową na podboje, w innym razie nie mamy o czym rozmawiać! – krzyczała zdeterminowana Sara, gwałcąc koleżankę nakazującym spojrzeniem. – Ubieraj się!
Julie domyśliwszy się, że uparciuch raczej nie da za wygraną, ciężko ruszyła się do łazienki. Makijaż oraz narzucenie na siebie ciemnoniebieskich biodrówek i białej obcisłej bluzki trwało około kwadransa, po którym brunetka stanęła przed koleżanką z miną mówiącą: „Już… lepiej?!”.
– No, to rozumiem! Idziemy!
Julie chwyciła torebkę i zaraz zamykała drzwi na klucz, nadal nie będąc zbyt chętną na imprezowanie.

W niewielkim pubie „The Devil’s Cave były dwadzieścia minut później i jak zawsze usadowiły się przy barze, mając stamtąd najlepszy punkt obserwacyjny na cały lokal.
– Witaj, sprawco mojego cosobotniego kaca! – rozdarła się Sara do stojącego za ladą łysego kolesia imieniem Billy.
Uśmiechnął się ciepło i za sekundę przed dziewczynami pojawiły się dwa kieliszki z wódką.
– No to na zdrowie, smutasie! – rzuciła rozanielona blondynka i natychmiast opróżniła zawartość szkła, krzywiąc się. Zachowywała się, jakby wódka była ósmym cudem świata.
Julie wypiła, zagryzając orzeszkami i natychmiast na ladzie pojawiły się następne porcje, które zniknęły w podobnie szybki sposób.
– Billy, daj całą butelkę – zarządziła wesoło Sara, była dziś wyraźnie zadowolona z życia i ewidentnie zachwycona faktem, że ktoś gdzieś, kiedyś, wymyślił rzecz zwącą się „alkohol".
Po chwili w gardłach przyjaciółek zniknął trzeci, czwarty i piąty kieliszek, owocując coraz większym zadowoleniem i definitywną poprawą nastroju porzuconej kobiety, która od kilku chwil coraz to mocniej wierciła się na krześle. Trwało dobre kilka minut, w końcu się obejrzała i zdeterminowanym wzrokiem rozpoczęła poszukiwania wolnego stolika, gdyż od barowego siedziska zaczął już ją boleć tyłek. Niestety, wszystkie były zajęte – masa pijanych w sztok, weekendowych „turystów” porozsiadała się, gdzie tylko się dało. I tak już są półprzytomni, więc mogliby zamienić się miejscami. W ich stanie i tak nie zrobiłoby im różnicy, gdzie siedzą i czy boli ich dupa. Poza tym nie boli, są znieczuleni, a ja jeszcze nie. – Burczała bezgłośnie.
– Nie szukaj, bo nie znajdziesz, przecież jest piątek – napomniała Sara.
– Dupa już mnie boli, te krzesła są strasznie niewygodne – warknęła Julie. – Billy, słyszysz?! DUUUPAA MNIEE BOOOLIII! – wrzasnęła, kierując na siebie wzrok goszczących przy barze klientów, którzy siedzieli i gapili się na nią, operując zniesmaczonymi i zaskoczonymi minami, zapewne uznali, że ma nierówno pod sufitem.
– Billy, czemu nie zainstalujesz tu czegoś bardziej miękkiego i większego?! Te krzesła są na tyłek dwunastolatka, nie na mój! – ironizowała, delikatnie już podpita.
Chłopak się uśmiechnął, nie komentując tego jakże istotnego oświadczenia.
– Ale lipę garniesz. – Szturchnęła ją kumpela, wskazując siedzące po ich prawej stronie dwie słodkie dziewuszki, które popijały piwo i gapiły się na Julie jak na kretynkę.
– Mam je gdzieś. Szukaj stolika, mam dość siedzenia tu – rozkazała, po czym wstała i zniknęła za drzwiami łazienki.
Procedura „siusiu” i mycie rąk zajęły dziewczynie tylko chwilę i gdy wróciła, ku swojemu wielkiemu zadowoleniu ujrzała, iż koleżance udało się przechwycić wolny stolik, przy którym zasiadła z gracją, otoczona toną butelek, szklanek i popielniczka pełna niedopałków.
– Ale syf, nie mogłaś gdzieś indziej? – wyjechała od razu, odsuwając śmieci na bok.
– Proszę bardzo, może sama poszukaj, skoroś taka mądra. Na podłodze jest dużo miejsca – Ironizowała przyjaciółka. Powinnaś być wdzięczna, że wywalczyłam to miejsce, bo te tam – wskazała laleczki – już zamierzały posadzić tu swoje kościste dupska – fuknęła, niezadowolona, że koleżanka jeszcze marudzi. – Olać ten burdel, pijmy, w końcu po to tu jesteśmy! – dodała, wstała i odniosła śmierdzącą popielniczkę na bar, biorąc nową.
Kolejne porcje zniknęły w gardłach koleżanek i półlitrowa butelka powoli się kończyła. Sara przypaliła papierosa i właśnie przy stoliku pojawił się barman z tacą i zaczął zbierać brudy.
– No, w końcu! Już myślałam, że zostaniemy pochłonięte w otchłań piekielną nieporządku – warczała Julie, wyraźnie wkurzona towarzystwem pustych butelek.
– Co jej dziś jest, ma okres, czy niepukana? – zapytał Billy, znacznie wyginając usta.
– Nie wiem, może to drugie – odparła Sara, kierując tym samym na siebie surowy wzrok przyjaciółki.
Chłopak się zaśmiał, zebrał ostatnie opakowania, szklanki i ruszył za bar.
– Billy, daj po drinku! – Zdążyła jeszcze krzyknąć blondynka, zanim barman umknął na zaplecze.
Bloody Mery dostały chwilę później, gdy butelka osiągnęła już dno. Jeden drink, drugi, po nim kolejny i koleżanki były już pijane. Zadzwonił telefon Sary, która wstała i się oddaliła, obierając kierunek „kibel”. Wróciła po kilku minutach, wkurzona.
– Znowu się pokłócili i jak zawsze jedzie do mnie. Muszę iść – poinformowała w kwestii osoby swojej młodszej siostry. – Jedź ze mną, przenocujesz.
– Nie, smakują mi te drinki – mruknęła Julie, nie mając najmniejszej ochoty na wysłuchiwanie skarg i żali dwudziestoczteroletniej Pauli.
– Na pewno? Już jedenasta, chcesz tu zostać sama?
– Tak.
– Dobra, ale jakbyś nie chciała jechać do tego drętwego smutnego domu, dzwoń i przyjeżdżaj.
– Ok.

Sara się ulotniła, zostawiając koleżankę z jej myślami, rozczarowaniem i złością, którą to bardzo zgrabnie podkręcały kolejne wypijane procenty.
– Cześć. – Nad głową dziewczyny zawisł wysoki, pijany blondyn i po chwili bez: „czy można…?”, lub innego, jakiegokolwiek tego typu pytania, bezczelnie posadził dupę na krześle, patrząc na dziewczynę półprzytomnym wzrokiem. – Co tu robisz sama, maleńka? Może napijesz się ze mną? – bełkotał, z czego Julie mało co zrozumiała. Waliło od niego wódką, do tego był brzydki i odpychający.
– Odejdź – poprosiła, lecz mogła sobie prosić, typek kompletnie nie jarzył.
– Ale zobacz, mam tu whiskey. – Wystawił przed siebie rękę z butelką, która tak mocno machała się na wszystkie strony, że gdyby Julie nie wykazała się refleksem i nie odsunęła, miałaby na ciuchach połowę jej zawartości.
– Idź stąd! – Dziewczyna ponowiła prośbę i odwróciła się w poszukiwaniu innego stolika, lecz te nadal były zajęte.
– Ale mała, ja chciałem tylko pogadać – mamlał namolny typ, kładąc rękę na jej ramieniu i chuchając w dziewczynę całą gorzelnią.
Skrzywiła twarz, odpychając jego dłoń, wtedy facet podniósł się z miejsca i objął brunetkę za ramiona, kiwając się na lewo i prawo.
– Ładna jesteś, wiesz? Lubisz się zabawić? – wyjechał, ściskając dziewczynę jak pluszowego misia.
– Puść mnie, kurwa, co ty sobie wyobrażasz! – huknęła Julie, wyrywając się z objęć, po chwili jednak znów opatulił ją swoim obleśnym cielskiem.
– Coś taka niedostępna? – bełkotał, będąc coraz bardziej natarczywym.
– Zostaw ją! – Ktoś nagle szarpnął dziada za fraki i oderwał od dziewczyny. – Wypierdalaj! – Wysokimszatyn mocno popchnął pijaka.
– A odwal się, goś…
– Wypierdalaj! Won! – powtórzył wybawca, kolejny raz odepchnąwszy natręta, który pijany w sztok, tym razem przewrócił się na ziemię. – Wyjazd stąd! – zagrzmiał, wskazując mu palcem kierunek przed sobą, po czym nachylił się nad brunetką, kładąc dłonie na stole. – W porządku?
– Tak, dziękuję.
– Czemu siedzisz tu sama? Widzisz przecież, co to za chlew.
Spojrzała na niego – uśmiechał się szeroko, przypatrując jej się szarozielonymi oczyma. Był boski. I ten delikatny zarost…
– Jakoś tak wyszło – odparła, nie mając zbytniej ochoty na zawieranie znajomości.
– Mogę usiąść?
Nie odpowiedziała, lecz wskazała mu ręka krzesło obok. Zajął miejsce.
– Co pijesz? Mogę postawić ci następnego? – zapytał.
Najebany typ, mając spore problemy, dopiero podniósł się z podłogi, ale już nie podchodził do dziewczyny, tylko pokiwał się w stronę bliżej nieokreśloną.
– To ja powinnam postawić ci drinka – oparła Julie i ruszyła tyłek. – Co pijesz?
Nie protestował, tylko wymienił nazwę trunku. Lekko chwiejnym krokiem udała się do baru, przynosząc po chwili piwo i następną Mery.
– Peter – Mężczyzna wyciągnął dłoń.
– Julie – Uścisnęła ją – była nieco chłodna, lecz przyjemnie miękka.
– Chyba nie jesteś w nastroju, co? – Kontynuował Peter.
– Nie, facet mnie olał – odparła bez ceregieli. I po co ja mu to mówię? – Pomyślała.
– To witaj w klubie. Ja narzeczoną zastałem dziś w łóżku z moim kumplem. Rano miała chandrę z powodu kłótni z matką i jak poszedłem do pracy, najwidoczniej dobroduszny skurwiel postanowił poprawić jej humor. I chętnie skorzystała z pomocy. Tak go poprawiał, że nie zorientowali się nawet, która godzina i że zaraz będę w domu. – Zaśmiał się, nie mając żadnych oporów w kwestii szczerości.
– Przykro mi – mruknęła brunetka, popijając czerwony płyn.
– Byłaś tu z koleżanką. Dlaczego uciekła i zostawiła cię na pastwę takich kretynów? – Peter wskazał głową kierunek, w którym poszedł natręt.
– Ma jakieś sprawy.
– Ale może to i dobrze, miałem okazję się przysiąść.
Zerknęła na niego i w końcu wygięła usta, zmieniając nieco prezencję z opcji „grobowa” na „prawie normalna”.
– Dziękuję za pomoc – rzekła, nieco zawstydzona. Jego ciepły sympatyczny uśmiech wywoływał u niej dziwne odczucia. – Dlatego czasem nie znoszę takich miejsc, choć do Billy’ego przychodzić lubię. Czym się zajmujesz? – Skrępowana niedawną sytuacją postanowiła zmienić temat.
– Wątpię, aby cię to zainteresowało, w mojej pracy nie ma nic ciekawego. No, tylko czasami, w zależności od tego, kogo wiozę – odparł wymijająco.
Nie naciskała, aczkolwiek gapiła się na mężczyznę, wyczekując odpowiedzi.
– Jestem kierowcą taksówki, ale dorabiam też na boku, jeśli mam okazję; z zarobków taksówkarza wyżyć się raczej nie da. A ty?
Kurczę, w taksówce się jeszcze nie pieprzyłam – Stwierdziła bezgłośnie dziewczyna, gapiąc się na Petera jak na zjawisko. Im dłużej szczerzył zęby, tym bardziej kręcił dziewczynę.
– Pracuję w firmie przesyłkowej, ale, prawdę mówiąc, wkurza mnie już ta robota i szukam czegoś innego. Mam powyżej dziurek w nosie siedzenia całymi dniami przed komputerem, zwariować można.
Peter się uśmiechnął, trafiając tym uśmiechem prosto między jej nogi.
– Jeszcze jednego? – Wskazał pustą literatkę dziewczyny.
– Nie, wystarczy, pojadę już do domu. – Julie podniosła się z miejsca.
Nie chciała jeszcze bardziej nakręcać się na seks, przecież zna tego faceta dziesięć minut.
– Mogę cię podrzucić – zaproponował szatyn.
– Przecież piłeś.
– Tylko dwa piwa.
– Przyszedłeś do pubu i wypiłeś tylko dwa piwa? – zapytała dziewczyna.
Jej wyraz twarzy był odrobinę zabawny, pokazując ewidentne zaskoczenie faktem, że nie wszyscy faceci są jednak pijakami, jakby było w tym coś dziwnego.
Roześmiał się, zarażając swoim pozytywizmem Julie, która także szeroko się uśmiechnęła. Miał bardzo ciepły i miły wyraz twarzy, do tego z chwili na chwilę wydawał jej się przystojniejszy. Nieracjonalne, chodzące po głowie dziewczyny myśli stawały się coraz bardziej wyuzdane, odpychała je jednak od siebie, bo przecież jak tak można? Tak nie wypada.
Spojrzeli na siebie jednocześnie, kolejny raz wybuchając radością. Brunetka, zagłębiając się w myślach, bardzo zabawnie wyglądała, o czym sama doskonale wiedziała.
– Długo jesteś z chłopakiem? – zapytał łagodnie Peter, swoim przepięknym uśmiechem coraz bardziej wykręcając libido dziewczyny.
– Dziś mija rok – mruknęła gardłowo, walcząc ze znajomym uczuciem, bezlitośnie szarpiącym miejsca wiadome.
– I tak cię po prostu zignorował? Szczerze powiem, że to jakiś idiota – stwierdził dość sugestywnie szatyn.
– Jebać go – mruknęła. – Pójdę już. – Dziewczyna wstała, chcąc jak najszybciej stamtąd wyjść, gdyż kosmate myśli zaczynały przeistaczać się w kombinacje, a jego ciepły przyjacielski głos coraz działał na brunetkę. I ten cholerny zarost…
– Podrzucę cię. Gdzie mieszkasz?
– Na London Place.
– Chodź. – Peter objął brunetkę w pasie, zmuszając do pójścia z nim.
Kilka chwil później siedzieli już w wielkim czarnym Mercedesie klasy S.
– Świetne auto – pochwaliła z uśmiechem. I dużo miejsca na bzykanie.
– Niestety, jeszcze nie do końca moje, mam jeszcze sporo do spłacenia. – Mężczyzna odwzajemnił wyraz twarzy.
Przekręcił kluczyk – silnik zaśpiewał cicho i subtelnie. Ruszył spokojnie, lecz gdy tylko wyjechał na gładką pustą drogę, docisnął agresywnie. Auto wręcz płynęło po asfalcie, umilając podróż lecącą w radiu, rockową piosenką.
Ciekawe, jakiego ma? I czy jest w tym dobry, czy potrafi długo? Bo ten patałach, Robert… – Rozpatrywała Julie, nieustannie obserwując milczącego kierowcę. Z chwili na chwilę lustrowała go coraz nachalniej, nie bacząc na to, że jeszcze trochę i się zaślini, robiąc z siebie przy okazji totalną kretynkę. Mężczyzna doskonale o tym wiedział, o czym świadczył pokaźny uśmiech widniejący na jego ustach.

Miejsce zamieszkania dziewczyny znajdowało się w samym centrum, dlatego dojechali tam dość szybko. Alkohol przyjemnie kręcił nastrojem pasażerki i już kompletnie olała Roberta, mając w tej chwili do niego osoby bardzo niemiłe ustosunkowanie.
– Jesteśmy na miejscu. – Peter zatrzymał wóz.
– Wejdziesz? – zaproponowała brunetka.
– Już dość późno, nie jesteś zmęczona?
– Wysiadaj, napijemy się piwa – nakazała bezkompromisowo Julie, opuszczając pojazd, więc mężczyzna także wysiadł.
Po chwili byli już w budynku, a minutę później w niewielkim mieszkaniu na drugim piętrze.
– Chodź do kuchni – poprosiła dziewczyna. – Wolisz Bud czy Millera? – zapytała, otwierając lodówkę.
– Bez różnicy.
Dostał zimne piwo i natychmiast otworzył, lecz zdążył zrobić tylko łyk, gdyż Julie znienacka odebrała mu butelkę, którą odstawiła na stół, przycisnęła mężczyznę do ściany i bez zbędnych ceregieli przywarła ustami do jego warg, zakładając mu ręce na szyję. Totalnie go zaskoczyła, jednakże odwzajemnił czułości, natychmiast kierując dłonie na jej pośladki. Mocniej przysunął dziewczynę do siebie, sumiennie ściskając jej tyłek i napierając biodrami na kruche ciało. Przyjemnie było dziewczynie, jak ją tak gniótł.
Po kilku głębszych pocałunkach zdjęła mężczyźnie koszulkę i wolniutko, wręcz rytualnie ruszyła w dół. Muskała go delikatnie i przechodząc przez szyję, klatkę piersiową oraz brzuch, pozbyła się jego jeansów, rzucając je niechlujnie na podłogę. Powróciła do pępka i kontynuując powolną pieszczotliwą wędrówkę, dotarła w końcu do organu mężczyzny, który w okamgnieniu zniknął w jej dłoniach, a następnie w ustach. Była zachwycona; rozmiar był idealny, cudownie pasujący do jej ust. Peter westchnął przyjemnie.
Ssała go wolno, językiem zataczając kółeczka, lecz z każdą sekundą przyśpieszała, oblizując go w tej chwili już ze wszystkich stron i zachłannie wpychając coraz głębiej. Pieściła go tak pazernie, jakby lizała truskawkowy lód, którego dostała po całorocznym oczekiwaniu. Peter zaczął cicho jęczeć i w pozycji „na klęczkach” brunetka za moment została pozbawiona bluzki, która trafiła w sąsiedztwo spodni.
Zaczęła poczynać sobie coraz ostrzej, pochłaniając go już z pełną zaborczości pasją, jakby chciała wręcz wciągnąć go do środka – zachowała się w tej chwili jak pozbawiona wszelkich hamulców napalona niewyżyta świntucha.
Mężczyzna już nie jęczał, tylko ciężko sapał, a targana pożądaniem i alkoholem Julie wciągała go coraz szybciej i mocniej, z prowokacją patrząc w oczy podnieconemu go granic szatynowi. Błyszczały słodkim zniecierpliwieniem i nieograniczonym pożądaniem.
Wsunęła ręce pod pośladki mężczyzny i liżąc narząd od góry do dołu, przechodziła z jednej strony na drugą, nie pozwalając sobie na pominięcie choćby kawałeczka.
Peter dyszał już jak stara lokomotywa i Julie zapewne doprowadziłaby go swoją nadgorliwością, przerwał jej jednak i poniósł do pionu, aby szybkim precyzyjnym ruchem pozbyć się stanika, przydusić dziewczynę do ściany i fanatycznie zaatakować wargami jej szyję.
Pieścił skórę pożądliwie i dokładnie, centymetr po centymetrze, głaszcząc dłonią pierś, gdy w tym czasie druga zabrała się za rozpinanie rozporka. Zaczął ściągać brunetce spodnie, w czym w okamgnieniu mu pomogła, unosząc po kolei obie nogi. Wznowił pocałunki, rozpoczynając podobną wędrówkę, co Julie, i poczynając od ust, a następnie przechodząc przez szyję, piersi, wcięcie w talii i brzuch, zatrzymał się na wzgórku łonowym, wsuwając palec w ciepłą śliską szparkę. Założył nogę kochanki na swój bark i wbił się ustami w czuły punkt dziewczyny. Jęknęła gorączkowo, przyjmując bliżej nieokreśloną pozę. Uśmiechnął się.
Cmoktał ją i wciągał delikatnie, z pełną sumiennością pieszcząc każdą fałdkę i zakątek, i raz po raz zagłębiając język w ociekającej sokami dziurce. Dziewczyna zaczęła wić się i wyginać pod ścianą, ściskając jego brązowe włosy i wydając z siebie coraz głośniejsze i dziksze dźwięki, które pożądliwym euforycznym echem odbijały się od wszystkich kuchennych zakamarków.
Po kilkuminutowych wariacjach ust i języka Peter wstał, uniósł dziewczynę za pośladki i wszedł w nią ostrożnie, przyklejając się do jej gorących już jak piec warg. Cała się napięła i mocno wypchnęła biodra, nadziewając się zachłannie na mężczyznę.
Rozpoczął powoli, lecz już po chwili mocno ściskając jej tyłek, coraz drapieżniej nabijał na siebie dziewczynę, wchodząc w nią już aż po same jądra. Ściślej objęła go nogami i jęcząc głośno, obsesyjnie zaczęła ruszać się na jego twardej pale, napierając na nią z całą siłą i łapczywie całując przy tym usta, szyję i bark kochanka.

Kilkanaście jęków później oderwał Julie od ściany i ułożył na stole. Zarzucił jej nogę na blat i na powrót się w niej zagłębił, łapiąc dziewczynę za ręce i kładąc nad jej głową. Krzyknęła zdławionym euforią odgłosem i jak akrobatka wygięła się w łuk, podwijając kończynę niemal pod samą brodę.
– Szybciej – wystękała rozpaczliwie, miotając się na stole w napadzie erotycznego szału. – Głębiej, mocniej…
Uszanował jej wolę i zaczął rżnąć wręcz jak dziwkę, wbijając się w nią z pełnym zaangażowaniem i siłą, i wyciskając przy okazji z dziewczyny dzikie, przepełnione fascynacją pasją krzyki. Posuwał ją obsesyjnie i bez wytchnienia, po jakimś czasie jednak zaprotestowała i pchnęła mężczyznę, wskazując podłogę. Gdy grzecznie sprowadził swoje ciało do pozycji leżącej, wtargnęła na niego i agresywnie, wręcz paranoicznie zaczęła się kiwać i skakać, wydając z siebie szaleńcze wrzaski na całe pomieszczenie.
Nie trwało to długo, wkrótce Julie z głośnym drżącym okrzykiem przekroczyła metę, wbijając paznokcie w kochanka. Trzęsła się cała w napadzie potężnego orgazmu i gdy konwulsje ustały, szybko zeszła z mężczyzny, ponownie chwyciła penisa ustami i zaczęła mocno ssać, ażeby po chwili uwolnić z niego całą zawartość i artystycznie ozdobić nią całą swoją twarz. Szatyn wydał jednoznaczny ciężki wydech, naprężając się mocno, po czym padł zmęczony, z trudem łapiąc resztki uciekającego powietrza. Serce waliło jak szalone.
Uśmiechnięta Julie wstała, umyła się i przyjemnie zmęczona, przylgnęła do kochanka, zadowolona, zaspokojona i bezmiernie szczęśliwa. Objął ją mocno i namiętnie ucałował, tuląc do siebie jej miękkie wilgotne ciało.
– Zostań dzisiaj u mnie – mruknęła.
– W porządku.

Pół godziny później, około północy, gdy wykąpani leżeli już w łóżku, rozległo się pukanie.
– Idź, otwórz i powiedz, że nie chcę go widzieć – poprosiła Julie.
Peter usłuchał i wstał.
– I zrób to tak – dodała z ironicznym uśmiechem, wskazując głową jego nagie ciało.
Mężczyzna poszedł, otworzył drzwi, rzucił szybkie: "nie masz już tu czego szukać", po czym zatrzasnął je Robertowi przed nosem. Wrócił do dziewczyny i mocno ją objąwszy, wtulił twarz w jej pachnące włosy. Zasnęli.

Rok później.

Julie, leżąc jeszcze z zamkniętymi oczyma w aksamitnej pościeli, najpierw poczuła miły zapach kawy, a następnie ciepłego całusa w policzek. Uniosła powieki – przed jej nosem widniała krwistoczerwona róża.
– Kotku, wstawaj. Dość już tego spania, dzisiaj nasza rocznica – rzekł Peter, gładząc jej policzek, za chwilę ponownie czule ucałował jej usta i gdy uznał, że powitał się już godnie, bez słowa wstał i opuścił sypialnię.