Umrzeć

Umrzeć kiedyś przyjdzie mi
pośród kwitnących róż cierpienia.
Agonia goni czas,  
śmierć jak nieprześcignięty gepard szarpie me ciało niczym bezbronną sarnę, nowonarodzoną.

Umrzeć kiedyś przyjdzie mi  
pośród potoku łez szczęścia.
Radość w żałobę,
pochówek za życia.

Nikogo nie obchodziłam  
i nie obchodzę.
Nikt nie zapłacze, nie zatęskni.
Nikt nie pofatyguje się, żeby w ogóle
przyjść
i pożegnać mnie.
Mnie- mały pyłek kurzu startego z płytek,
niepotrzebnego, brudnego, śmierdzącego.

Chciałabym być człowiekiem,  
a nie bezpańskim,  
zapchlonym kundlem
błąkającym się po
biernych podwórkach.

Nie dla mnie pałace.
Nie dla mnie perfumy.
Nie dla mnie suknia.
Nie dla mnie miłość.

Jest tylko śmierć i ja:

Przyjdzie kiedyś umrzeć mi-
a może to już dziś?...






-----------------♡-----------------


Po długiej przerwie, z której nie chcę się tłumaczyć, nie chcę poruszać tematu, troszkę Wam napiszę... Jest coraz gorzej ze mną. Nie daję rady. Cóż...