Zaniedbany Skoroszyt - Boli mnie sumienie, którego nie mam - Prolog

Uczucia. Debilizm. Miłość i przyjaźń, a także wszystkie więzi międzyludzkie. Idiotyzm. Wiara w siebie, pesymizm, optymizm. Bzdury. Poświęcenie i zaufanie, bezgraniczne szczęście i smutek. Bezwartościowe śmieci, zero racjonalizmu. Czemu ludzie są tak głupi? Dlaczego... Nie. Dlaczego ja tego nie czuję? Dlaczego nie potrafię? Stwórco, dlaczego mi to zrobiłeś? I dlaczego nie odpowiadasz mi, gdy o to pytam?  
Moi bracia są inni. Zahary, Orien, Luxar i reszta... A co ze mną? Czyżbyś mnie pominął? Rozważam te możliwości. Nie mogę mieć ci nawet tego za złe.  
Mają mnie za śmiecia. Zwykłego bezwartościowego śmiecia. Dręczą mnie. Nie wiem, co mam wtedy czuć. Nie wiem nawet, czy powinienem coś czuć. Czym ja jestem, Stwórco? Powiedz mi. Czym ja jestem?
Biją. Czuję ból, co wtedy robię? Kontratakuję. To normalne, prawda? Takiego przecież mnie chciałeś.
Stwórco.
Porozmawiaj ze mną. Stwórco, dlaczego milczysz? Jesteś zimny. Nie wiem co ci jest. Może jesteś chory. Stwórco, może chcesz koc? Dlaczego się nie odzywasz?
Stwórco, krwawisz. Nie żyjesz. I kto mi teraz odpowie?
Kto rozwieje moje wszystkie wątpliwości i niedomówienia? Stwórco...
Dlaczego mi to zrobiłeś?
Tato, gdzie jesteś? Nie lubiłeś, kiedy tak mówiłem. Nawet nie wiem, dlaczego. Nie powiedziałeś mi. Teraz już mi nie powiesz. Do widzenia. Dobranoc.
~Krótki prolog, napisany w piętnaście minut, a pomysł z warsztatów robotyki i sztucznej inteligencji. No cóż, chcielibyście coś takiego krótkiego, w zastępstwie za Another Way Out, które musi trochę poczekać, gdyż komputer złapał raka. Historia Clancy'ego, odrzuconego humanoida. Mam nadzieję, że się spodoba.~