,, Morski smak"

,, Morski smak”
Czy nie widzisz mego wzroku?
Spoglądam nisko, prawie depczę odbicie swojego ciała na ziemi.
Czy nie widzisz spojrzenia?
Zalega w nim smutek siejący nie tylko strach, ale i rozpacz.
Czy nie widzisz, że mi smutno?
Jak mam ci wytłumaczyć, że podkowa nie zawsze symbolizuje szczęście?
Przeraża mnie samotność,
Brak twojego oddechu na mojej skórze spowitej potem splotu ciał.
Oczy są odzwierciedleniem duszy,
Więc moja chyba już dawno straciła swój termin przydatności.
Jeśli grzechem jest rozpacz,
To Diabeł byłby ze mnie nieskończenie dumny.
Co mam ci napisać?
Jak wytłumaczyć fakt, że jest mi źle, gdy chodzisz gdzieś sam?
To jakaś nauczka?
Chodzenie do kościoła nie jest tym samym, choć brak ciebie u boku.
Czy już zawsze będę cię prosić o siebie?
Czy bałaganie o czyjąś bliskość nie powinno być zakazane?
Czuję zapach rozpaczy,
Wiesz, że łzy nie tylko smakują, ale i pachną morzem?
We łzach jest głębia,
Można tonąć z rozpaczy i doszukiwać się brzytwy, by ją opleść dłońmi.
I można coś jeszcze. Można utonąć.
I nie prosić o więcej łez. Bo to grzech, gdy są ocierane przez nas samych…