Księżniczka

W pewnym momencie mojego życia,  
Światło nadziei w czarnej mgle nicości się rozmywa
Bo cóż to nadzieja gdy wszystko się traci,  
Matkę, rodzinę, najdroższych braci
Swój dom ukochany, pokój światłem słońca zalany
Rodzinne strony, wspomnienia młodości, pierwsze przyjaźnie i pierwsze miłości,  
Poradzić nie mogłem sobie z tą stratą
Nadzieja zgasła, przestało bić serce
Ratunku nie miałem, czułem śmierci ręce
Zaciskały się na szyi w malutkiej pętelce
I nagle grom z ciemnego nieba, rozświetlił mroki, poruszył drzewa
Oczy otwarłem, nic dostrzec nie mogłem  
Oprócz postaci walczącej z mrokiem
To byłaś Ty Księżniczko wspaniała
Walczyłaś ze smiercią o moje serce  
Ledwie już bijące, lecz w Twojej ręce  
Odżyło natychmiast, wróciło na miejsce  
Lecz nie w mym ciele a w Twoim Aniele
Zagości tam długo, do późnej starosci

Dla tej która skradła moje serce na wieki. A.M.