Słuchaj bicia swojego serca

Cześć, jestem Kinga. W tym roku skończę 18 lat. Hm, z tego co mi wiadomo życie nastolatki powinno być pełne barw, radości, uśmiechu. Powinno być przepełnione szczęściem, miłością. Niestety moje takie nie było, aż do momentu gdy poznałam Bartka. Bartek, nie wysoki blondyn o błękitnych pełnych blasku oczach. Wyciągnięty z towarzystwa zwanego "ćpunami". Powiem wam tylko, że sama nauczyłam się jak ważne jest nie ocenianie ludzi po wyglądzie, po jego dobytku. Trzeba poznać człowieka od środka i tym samym dać mu szansę na poznanie i odkrywanie samej siebie. Byłam bardzo zagubiona, cały otaczający mnie świat nic nie znaczył, żyłam chwilą. Pojawienie się Bartka dało mi szczęście, poczucie własnej wartości. To właśnie ten mężczyzna nauczył mnie wiary w siebie, dystansu do pewnych rzeczy i najważniejszego-szczerej miłości. A wszystko zaczęło się jakoś na początku grudnia. Odnalazłam Bartka na jednym z portali społecznościowych. Pierwsze pisanie, wysyłanie sobie zdjęć. Całe noce przed telefonem i praktycznie godzina snu na dobę. Chodziłam jak zombi, ale od tamtej pory mój uśmiech praktycznie nie znikał z twarzy. Mieszkałam na obrzeżach miasta. Dopiero po przeprowadzce w końcu miałam okazję spotkać się z Bartkiem. Przed pierwszym spotkaniem byłam tak zestresowana, że najnormalniej w świecie chciałam uciec i gdyby nie koleżanka zrobiłabym to tym samym przekreslajac swoją szansę na szczęście. Kiedy w końcu go zobaczyłam nie mogłam wymusić z siebie słowa, tak bardzo bałam się, że on jakoś zrazi się do mnie. Milczałam, Bartek podtrzymywal rozmowę. I tak właśnie z każdym jednym spotkaniem było coraz lepiej, coraz cudowniej. Teraz? Teraz dałabym się zabić za jego miłość. Uwierzcie, nie zwracajcie uwagi na to z jakiego ktoś pochodzi domu, jakie ma opinie w mieście, ani nie słuchajcie swoich znajomych, bo większość z nich będzie chciała wam tylko zaszkodzić. Jedyne czego słuchajcie w sprawach miłości to tylko swojego serca.