Pasja drogą do miłości-cz.1

Kamila  
_________________
Nowe miasto, nowa szkoła, nowi znajomi. Trudno było wszystko zostawić w Poznaniu i się przeprowadzić. Obecnie mieszkam w Warszawie. Moja babcia zmarła trzy miesiące temu, a dom przepisała na moją mamę. Rodzicom łatwiej było się tu przeprowadzić, bo dostali prace w której płacą więcej, o wiele więcej. Teraz mam siedemnaście lat, wakacje się skończyły i trzeba iść do trzeciej liceum. Najbardziej czego się boje to matur. Chciałabym iść na studia, a potem znaleźć dobrą prace. Ale trzeba na to zapracować. W tedy zadzwonił mój telefon, na wyświetlaczu pojawiło się zdjęcie Weroniki mojej przyjaciółki, która została w Poznaniu. Ale nie ma tego złego po za dwa miesiące kończy osiemnaście lat i się tutaj przeprowadza, z czego się cieszę. Jest starsza ode mnie o miesiąc i też idzie do trzeciej liceum.  
-Hej stara.-Usłyszałam ją i już micha mi się cieszy.
-Siemka. Co słychać?
-Super. Dziwonię żeby Ci powiedzieć że...-Wstrzymała oddech i nic nie mówiła przez jakieś pół minuty.
-Halo, Wera jesteś tam?
-Tak jestem, będę szybciej niż za dwa miesiące.
-Co ale jak? Przecież nie jesteś pełnoletnia.-Cieszyłam się, że będzie szybciej, ale jak to możliwe?
-Ja może i nie, ale Marcin owszem.-Nowy chłopak o którym nic nie wiem? Nic nowego
-Aha kolejny chłopak na dwa dni?-Zapytałam z ironią. Nie lubię jak ktoś traktuje ludzi jak zabawki.
-Nie, nie na dwa dni. Postanowiłam znaleźć sobie chłopaka już na stałe. A po za tym jak go poznasz to też go polubisz.
-A jak nie będę chciała go poznawać?
-To masz pecha, bo będziesz musiała.
-Chwila, a gdzie go poznałaś?
-No jak to gdzie? W internecie, taka miłość jest najlepsza.
-Okej, a teraz porozmawiajmy o najważniejszym. Kiedy przyjeżdżasz?
-No wiesz, to zależy. Jeżeli otworzysz drzwi to teraz, a jeśli nie to dopiero na pogrzebie, tak tutaj zimno.- Zaśmiałam się i pobiegłam szybko otworzyć drzwi. Od kluczyłam je i zobaczyłam w nich moją przyjaciółkę w obecności jakiegoś chłopaka, zapewne Marcina. Nie powiem, był mega przystojny. Rozłączyłam się i rzuciłam jej się na szyje. Mój adres znała już wcześniej żeby nie było. Spojrzałam teraz na chłopaka, który uśmiechał się do nas.
-Kamila jestem, miło mi cię poznać.- Wyciągnęłam rękę w jego kierunku, uścisną ją i odpowiedział.
-Marcin. Mi również.
-Może się czegoś napijecie i obejrzymy film?-Rodzicie byli w pracy, więc miałam wolną chatę.
-Z chęcią, ja chce kakałko.- Odezwała się Wera.-A ty Marcin?
-Jeśli można to herbatę.-Odpowiedział.
-Można, można.-Uśmiechnęłam się do niego.
-Okej to wy idźcie na górę do mojego pokoju, pierwsze drzwi na lewo i wybierzcie film, a ja zrobię napoję.
-Spoko.- Wstawiłam wodę na herbatę i zrobiłam kakałko Werce. Nie wiedziałam jaką Marcin lubi, to zrobiłam mu owocową sobie tak samo. Weszłam do pokoju, zastałam tam Weronikę, która próbowała włączyć film za bardzo jej to nie wychodziło i Marcina, który się z niej śmieje, zaraz potem dołączyłam do niego, prawie upuściłam tackę z napojami i ciastkami. Pomogłam jej to obsłużyć i oglądaliśmy już razem "Zmierzch"
______________
To jest moje pierwsze opowiadanie, więc proszę o radę co mogę poprawić.