Kolonie.

-O patrz to nasz autobus - Natalka z podekscytowaniem wypowiedziała te słowa do Majki.- Chodź wszystkich zapoznać.
- Mamy na to 10 godzin w trakcie drogi.Bez paniki. - Odpowiedziała spokojniejsza koleżanka.  
- Uuu..Nie spodziewałam się, że spotkam tu Patryka.  
- Z kąd go znasz?
- Poznałam go na innym obozie. - wytłumaczyła się.
- Nawet ładny- Majka powiedziała to z uśmiechem. Przez jej głowę przeleciała myśl, że się znowu zakochała.
- Się wie. - to tych słowach obie zaczęły się śmiać.  
  Droga w góry ciągnęła się w nieskończone. Dziewczyny siedziały oczywiście razem. Majka nieustannie spoglądała na chłopaka, aż wreszcie na postoju podszedł:  
-Cześć jestem Patryk a ty jak masz na imię? - Zwrócił się do nieznajomej  
-Majka. a to moja koleżanka Nati ale wy się już chyba znacie..  
- Może jak już się rozpakujecie posiedzimy gdzieś razem? -pytanie zdawało się być skierowane tylko do ciemnowłosej Majki.  
- No ok.  
  Dalszą część drogi prawie cały czas rozmawiali o mało ważnych rzeczach. Dowiedziała się, że nie ma dziewczyny i mieszka całkiem nie daleko jej. za każdym razem kiedy posyłał jej nieziemskie spojrzenie czuła motylki w brzuchu. Wreszcie dojechali na miejsce. Wydawało się nawet fajnie i ładnie. Patryk zadeklarował oczywiście chęć pomocy dziewczynom z ciężkimi walizkami.  

sorki że takie krótkie ale mało weny. MAm kontynuować opowiadanie? szczere odpowiedzi i mile widziana krytyka